seslendi. Hz. Ýbrahim, "Evet Allah emretti" deyince, Hacer, "Öyleyse Allah bize yeter, bizi o korur" diyerek Allah'a tevekkül etti. Ýbrahim Seniye mevkiine gelince Kâbe'nin bulunduðu tarafa yönelerek þöyle dua etmiþtir: "Ey Rabbimiz, ben zürriyetimden bir kýsmýný senin mukaddes olan evinin yanýnda ekin bitmez bir vadiye yerleþtirdim. Þunun için ki, Rabbimiz (orada) namaz (larýn)'ý dosdoðru kýlsýnlar. Artýk sen insanlardan bir kýsmýnýn gönüllerini onlara meylettir ve kendilerini bazý meyvelerle rýzýklandýr ki (verdiðin nimete) þükretsinler" (Ýbrahim, 14/37).

Aradan günler geçti. Yanlarýndaki su ve hurma bitti. Etrafta kimseler yoktu, çocuk susuzluktan aðlýyordu.

Hacer su aramaya baþladý. Safa tepesine çýktý, etrafa baktý kimseyi göremedi. Ýndi; koþarak Merve'ye geldi; etrafýna bakýndý, kimseyi görmedi. Bir yudum su bulmak için Safa ile Merve arasýndaki bu gidiþ geliþi yedi defa tekrar etti. Yedinci defa Merve'ye çýktýðýnda þimdiki Zemzem kuyusunun bulunduðu yerde bir melek gördü. Ayaðýnýn ökçesiyle yeri eþiyordu. Oradan su çýkmýþtý. Diðer bir rivayete göre çocuk ayaðý ile (veya eli ile) kumlarý eþelemeye baþlamýþ ve oradan bir su çýkmýþtýr. Hacer gelip kana kana içti, çocuðuna da içirdi.

Hz. Hacer su boþa akmasýn diye gölet yapýp suyu muhafaza etmeye çalýþýyor, bir yandan da avuçlarýyla kýrbasýný dolduruyordu. Hz. Peygamber (s.a.s) bunu þöyle anlatmýþtýr: "Allah Ýsmail'in annesi Hacer'e rahmet eylesin! Eðer o Zemzem'i kendi haline býraksaydý da, soyu avuçlamasaydý, muhakkak ki Zemzem akar bir kaynak olurdu" (Buhârî, Enbiyâ, 9).

Hz. Hacer'in suyu bulmasýndan sonra Mekke vadisinden geçen Cürhümîlerden bir grup vadinin üstünde bir kuþ gördüler. Bu kuþun su olan yerde uçtuðunu bilen Cürhümîler daha önce bu vadide bir su kaynaðý yoktu. Acaba, yeni bir su kaynaðý mý bulundu diye içlerinden birisini kontrol için gönderdiler. Suyu haber alýnca, gelip su baþýna yerleþmek için Hz. Hacer'den izin istediler. Suda bir hak iddia etmemek þartýyla Hz. Hacer onlara izin

<< 1 [2] 3 4 >>