Artıq bir yerden sonra önemi qalmır heçneyin..Saçlarının uzunluğu,qısalığı artıq bir mena daşımır,daramaq üçün güzgü önüne hevesle qaçmırsan..Gözel görünmek üçün sebeblerin de tükenir "eşi esas rahatlıqdır"deyib kesib atırsan...Seherle,gece de itirir menalarını..Yatmaq üçün geceni,şirinçay içmek üçün seheri gözlemirsen..Günün her saatı eyni kedere bürünür,bir insan çoxmu, bir insan eksikmi heç derd etmirsen..Varlarsa varlar,yoxlarsa yoxlar sloqanı ile yaşamağa başlayarsan..Bir vaxtlar insan içinden qaçıb başını qatan,artıq o sen olmursan..Ele hemin yalnızlığı milyon içerisinde yaşamağa başlayarsan..Ehtiyac qalmır qaranlıq sessiz otaqlara,çünki o qaranlıq artıq bütün hüceyrelerinde yaşayır,qaranlıq sen olursan..Heyecanla,maraqla izlediyin o filmler artıq sıxıcı gelmeye başlayır..Yaşamağa sebeb axtardığın vaxtlar başlayır belece..Ümidler hele de olduğu yerde qalır..Beli ümidler heç bir zaman ölmez..Ama bir zaman sonra onlar bele sıxılır bu yaşamdan sadece "olacağı varsa olsun"a sığışıb heder olub gedir..
