Gül ki, ey qönçe dodaqlım ki baxım, mende gülüm,
Tanrı bir başqa gözellik yaradıb sende gülüm...
Mürği-dil boylanar herden qara xalın terefe,
Ac quşun bir gözü adetdi qalar dende, gülüm...
Gül ki ey qönçe dodağlım ki, baxım men de gülüm,
Üreyim şad olsun, gözümde nem gülsün.
Senin ol gülüşlerin, cehennemde serin sudur,
Gülümse birce defe, ehli cehennem gülsün.
Yanağda qemzelerin,serxoş edir aşiqini,
Mene eşqin şerabın süz, bu qerib, dem gülsün.
Eşqidir Ademi buğdaye teref sövq eleyen,
Gülümse Hevva üçün ki, baxıb Adem gülsün.
Men ki,bir dünya yaratdım, içi insan doludur,
İstedim beni Adem, bir defelik, cem gülsün.
Sen deme her biri eşqinle doğulmuş cahana,
Gül ki, ey qönçe dodağlım, bütün alem gülsün.
Yazdığım misralar, dostum olub yoxluğunda,
Gül ki ey qönçe dodağlım, mene hemdem gülsün.
Neçe pervaneler de qeybe çekilmiş deyesen,
Bir defe eyle tebessüm, eriyen şem gülsün.
Tebibin dermanı bezmiş, sinemde yaremden,
Ne olar, birce defe gül ki, bu melhem gülsün.
Bu dünya qaranlığdır, derdlerimin kölgesinden,
Gülümse, bütün dünya, menimle bahem gülsün.
Bir adam ne qeder içer, eşq şerabın, tek başına?
Eşqimin sahibi, gül, elimde badem gülsün.
İçimde alovlarımdır, gözümde yaş tek axır,
Gül ki ey qönçe dodağlım, bu yanar qem gülsün.
Mene ilhamı veren Rebbe şükürler olsun,
Gül ki, ey qönçe dodağlım, bele mülhem gülsün.
Yığışıb bütün duyğular eşqin matemine,
Gülümse, yas bitsin, qoy ehli-matem gülsün.
Gül ki, ey qönçe dodaqlım ki baxım, mende gülüm,
