sinesine yapışdırıb yeniden ağlamağa başladı.
Zeynebin xesteliyi getdikce irelilemişdi. Bunu düşünerek uşağa boş ümid verdiyini anladı. Gözleri doldu lakin bunu Şemse hiss etdirmedi:
-Bilirsen senin adını niye Şems qoymuşam?
Uşaq mavi gözleriyle anasına baxıb başını yox deyerek yelledi.
-Şems, "güneş" demekdir. Sen tam da göy üzü işıqlanan zaman doğulmusan. O gün men senin gözlerindeki işığı gördüm. Ne yaşayırsan yaşa geleceye ümidle baxacağın o işığı.Men her ananın övladına arzuladığı o xosbextliyi sene arzulamışam. Bunu sen özün ana olduğun zaman anlayacaqsan ezizim. Amma bir yandan da qorxurdum. Seni tek böyütdüyüme göre birden neyise yanlış ederem. Sene yaxşı ana ola bilmerem. Şemsim, menim güneşim sen çox güclü qızsan. Heyatdır, mütleq çetinlikler olacaq ve sen bu yolda hec vaxt ümidini itirme ve nikbin qal. Xeyallar qur, hansı ki seni xoşbext edecek olanlardan. Çünki insanı yaşadan onun gözel xeyalları, arzu ve istekleridir. Yadında saxla ezizim, Tanrı her şeraitde bizim xeyrimize olan yollar açır. Sonra elini ulduzlara uzadaraq sözüne davam etdi: Bax yan yana duran iki ulduz; biri atandi, birise qardaşın. Onlar bizi heç tehna qoymurlar. Her gece bize ziyaret edirler... - bu hadise indi her xırdalığı ile Qemerin gözünün önünde tecessüm etdi. O, keçmişinde olan hec neyi unutmamışdı. O öz doğmaca anasını unutmamışdı. Gözlerinden yaş geldi. Tez göz yaşlarını silib anasının sözlerini tekrar etmeye başladı: düşüncelerin necedirse, heyatın da ele olacaq. Ona göre de düşüncelerini yaxşı tutmağa çalış. Sonra aynada özüne tekrar baxıb gülümseyerek:her şey bir gün mütleq yaxşı olacaq- deyib otaqdan çıxdı.
Bezi insanlar var ki, doğuşdan müsbet fikirlidirler amma bezileri üçün pozitiv olmaq sonradan öyrenile bilecek bir şeydir. Kimki düşüncelerine nikbinlik elave etse pozitivliye nail ola biler. Qemerde bu hal doğuşdan deyildi..
Saat artıq 10:25 idi. Qemer celd paltosunu geyinib yüksek sesle metbexde olan anasını çağırdı:
- Fatma ana, men çıxdım. Qemer anasını

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>