onun xeriflediyini deyir, doğma anası da gelinini Sabirden boşatmaq isteyirdi. Şair Şamaxını terk etmeye mecbur oldu.

5. Yoldan öteni saxlayıb Sabirin şeirlerini soruşsanız mütleq “Millet nece tarac olur, olsun”u de deyecek. Halbuki bu şeir Sabirin deyildi. Bu barede tekzibedilmez sübutlar var, şeir çap edilende Sabir hele jurnalla emekdaşlığa başlamamışdı, jurnalın redaktoru Ömer Faiq Sabirin müellifliyini inkar edir. Mirze Celil meqalesinde şeirin Sabire mexsus olmadığını yazmışdı. Ancaq şeirin esl müellifi Edebiyyat muzeyine bağışladığı “Molla Nesreddin” jurnalının komplektlerinde gizlenib. Mirze Celil her yazının altında meqale müellifinin adını qelemle qeyd etmiş, bu şeirin altına ise öz adını yazmışdı.

6. Bakıda heykel qoyulan ilk edib Sabir idi. Teqvimlerde 1922 yazılmışdı. Sabirin ölümünden 10 il sonra... Ancaq açılış tedbirine Mirze Celil devet edilmemişdi. Bu faktı Mirze Celilin giley ve ağrı dolu meqalesinden öyrenirik.

Anası insanı satarsa insan üçün bu dünyada müqeddes heç ne qalmaz. Ancaq Sabirin üreyi o qeder temiz, istedadı o qeder böyük, meneviyyatı o qeder pak, maarif hesreti o qeder qüvvetli idi ki, benzeri heç bir faniye nesib olmayan tragediyanın mengenesinde altı illik yaradıcılığı milletin vicdanına öz imzasını atıb gedirdi...

Sabirin şexsiyyeti ve şeriyyatı Azerbaycanı yeniden yaratmışdı...

İsa kimi çarmıxa çekilen Sabir xalqını xilas etmişdi...

Ve xalqın, milletin ve dövletin her uğurunda Sabirin payı vardır..

<< 1 [2]