Ananın 3 oğlu vardı. Onlar böyüdüler, aile qurdular ve ana evini terk edib, ayrı yaşamağa başladılar...
Ananın 80 yaşı tamam olandan sonra qardaşlar bir yere yığışıb, ona etdikleri hediyyelerin müzakiresine başladılar.
Böyük qardaş Milton dedi:
– Men anam üçün hediyye olaraq böyük bir villa tikdim.
Ortancıl qardaş Cerald dedi:
– Men ona Mersedes hediyye etdim.
Kiçik qardaş Donald gülümsedi ve dedi:
– Men ise ona en yaxşı hediyye etdim. Yadınızdadır, anamız Tövratı nece hevesle oxuyurdu? Lakin onun gözleri çox zeifleyib, oxumağa eziyyet çekir. Buna göre de men ona Tövratı ezber bilen bir tutuquşu gönderdim. Quş bunları ezberlemek üçün 12 il kilsede yaşayıb. Bele tutuquşudan başqa heç yerde yoxdur. Anamıza surenin ve ayenin nömrelerini demek kifayetdir ki, tutuquşu onu söylesin.
Qardaşlar öz emellerinden memnun halda dağılışırlar.
Bir müddet sonra qardaşlar her biri anadan eyni mezmunlu teşekkür mektub alırlar. Teşekkürlerden sonra ana mektubda yazmışdı:
“Milton, sen çox böyük ev tikmisen. Men yalnız bir otaqda yaşayıram, lakin bütün evi temiz saxlamalıyam.
Cerald, seyahet etmek üçün men çox qocayam. Vaxtımın böyük hissesini otağımda oluram, buna göre de Mersedesden nadir hallarda istifade edirem.
Ezizim Donald, sen hemişe ananın ne istediyini yaxşı hiss etmisen. Toyuq çox dadlı idi.”
