Nürnberq yaxınlığındakı balaca bir kendde 10 uşaqlı bir aile yaşayırdı. Aileni dolandıra bilmek üçün onların atası günde 18 saat işlemeli olurdu. Caresiz bir veziyyetde olmaqlarına baxmayaraq ailenin en böyük iki oğul övladı Albrext ve Albert tanınmış ressam olmaq xeyalları ile yaşayırdılar. Amma derk edirdiler ki, atalarının onların ikisini de eyni zamanda oxutmağa imkanı yox idi. Şam işığı altında keçirdikleri sonsuz müzakirelerden sonra qardaşlar püşk atmağa qerar verirler.
Şert bele idi: udan kes tehsil almağa gedecek, uduzan ise yaxındakı medende işleyerek ona yardım edecek; 4 ilden sonra yerlerini deyişecekler, yeni uduzan mektebe gedecek, ve bu defe udan onu temin edecek.
Albrext Dürer püşkde qalib gelir ve qerarlaşdıqları kimi o Nürnberqe akademiyada tehsil almağa yollanır, Albert ise medende işlemeye başlayır. Belelikle, növbeti 4 il erzinde qardaşlardan biri resm çekmekle meşğul oldu, digeri ise medende çalışdı.
Albrextin resm eserleri tezlikle sensasiyaya sebeb oldu. Onun işlerinin öz müellimlerinin ekseriyyetinin işlerinden daha uğurlu alındığı düşünülürdü.
Tehsilini bitirdiyi zaman Albrecht artıq kifayet miqdarda gelir elde ede bilmişdi. 4 il tamam olduqdan sonra o zeferle evine geri dönür.
"-Eziz qardaşım, indi akademiyada tehsil almaq növbesi sene geldi. Sen get tehsil al, men de sene destek olum", deye xeyallarının kercekleşmesine yardımçı olan Alberte iller boyunca etdiyi fedakarlığa göre minnetdarlığını bildirir.
Amma Albertin arzusu çin olmur. O, ellerini qardaşına uzadaraq "-Yox qardaşım, men Nürnberqe gede bilmerem, artıq çox gecdir. Bax, 4 il erzinde medende çalışmağım ellerimi, her bir barmağımı nece ağır zedelemişdir". Albrext sevimli qardaşının ellerini ovucları arasına alır ve göz yaşlarına qerq olur.
Esrler keçmesine baxmayaraq Albrext Dürerin (21.05.1471 – 06.04.1528) eserleri dünyanın en sanballı resm qalereyalarında nümayiş etdirilmekdedir. Onun qardaşına hesr etdiyi "El" adlandırdığı meşhur eseri dünyada "Dua eden eller"

[1] 2 >>