Günleri bir günü ağac doğramaqla özüne çörek pulu qazanan bir kişinin baltası derin çaya düşür. Kederden ağlayan kişiye melek yaxınlaşır ve soruşur: “Niye ağlayırsan?” “Nece ağlamayım? Baltam suya düşüb. İndi ailemi ne ile dolandıracam?” Kişiye yazığı gelen melek sudan qızıl balta çıxarıb deyir:
“Budu senin baltan?”
“Yox, bu menim baltam deyil” deye kişi cavab verir.
Melek sudan gümüş balta çıxarır:
“Belke budu baltan?”
“Yox, bu da menim baltam deyil” deye kişi yene cavab verir.
Nehayet, melek sudan demir baltanı çıxarır.
“Beli, bu menim baltamdı” – kişi sevincek deyir.
“Men görürem sen dürüst insansan.” – melek dedi. “Bu dürüstlüyüne göre de bütün baltalar senin olsun.”
Kişi heyatına xoşbextcesine davam edirdi. Lakin günlerin bir günü arvadı hemin derin çaya düşür. Kişi yene de başlayır ağlamağa. Yene melek gelir ve sual-cavabdan sonra sudan Cenifer Lopezi çıxarır. “Budu senin arvadın?” deye soruşur.
“Beli, arvadım budu”-kişi hemen sevincek cavab verir.
Melek esebleşir:
“Sen yalan danışdın. Axı niye?”
“Ay melek, burda bir az qarmaqarışıq var.”- kişi davam edir: “Eger men sene yox cavabı deseydim, sen de sudan bu defe de Şakiranı çıxaracaqdın. Men ona da yene yox deyecekdim ve axırda arvadımı çıxaracaqdın. Sonda da üçünü de üstüme buraxıb gedecekdin. Men de bilmeyecekdim ki, bu arvadların qarnını doyuzdurum, yoxsa gözünü”
Nağılın mentiqi: Kişiler yalan danışarken, bunu leyaqetli ve hamının menafeyi namine edirler.)))))
