Saylarını unutmuşam,
menim çoxlu kitabım var.
Herden açıb oxuyuram,
herden susub bağlayıram.
Bir sehife xoş görünür,
bir sehife boş görünür.
Bir setirde gülümseyir,
bir setirde ağlayıram.
Toxunmuram heç birine
her biri bir xatiredir.
Arasına çiçek qoyub saxlayıram,
refde dursun.
Her biri bir ayrı fesil,
her biri bir başqa dünya...
Oxuduğum kitabları
indi çiçekler oxusun.
Etri gedir,
ruhu gedir,
cismi qalır,
ismi qalır.
Toz olub uçur havaya,
menimle bir qismi qalır.
Yaşadıram setirlerin bir küncünde çiçekleri.
Özü getse,
sözü getse
menle qalar leçekleri.
Belke men de kitabların
arasında çiçekler tek
keçenleri yad etmişem,
günlerimi şad etmişem.
Sevinmişem oxuduqca
derdi, qemi qurutmuşam.
Hansısa bir zerf içinde,
hansısa bir ref içinde,
hansısa bir sehv içinde
men özümü unutmuşam.
