Kaş ki bir senetkar derzi olaydım, Paltarlar tikerdim dizden aşağı.
İşimle keçmişi yada salaydım, Çılpaq görünmezdi qadın ayağı.
Alverçi olaydım, bazara örnek, O vaxt aldatmazdım heç bir insanı.
O biri yalançı alverçilertek, Men pula satmazdım temiz vicdanı.
Men cerrah olaydım, önümde xeste, Ederdim kasıba xüsusi yardım.
Kiçik emeliyyat masası üste, Çirkli vicdanları kesib atardım.
Men benna olaydım, gedib derine, Ölene tökmezdim qemgin göz yaşı.
Ölen insanların qebirlerine, Tikmezdim mermerden parlaq baş daşı.
Müellim olaydım millet xetrine, Elmle savadla düşeydim sese.
Uç qiymet yazmazdım rüşvet xetrine, Telebe adını daşıyan kese.
Men molla olaydım, qılıb namazı, Sehv etsem deyerdim yolumu azdım.
Çox şey etmesem de, bilin, en azı, Quranı pul ile heç oxumazdım.
Men bağban olaydım, baxdığım bağa, Etirli, tikansız güller ekerdim.
Men resam olaydım beyaz varağa, Dünyanı büsbütün resmin cekerdim
Men bir süpürgeçi olaydım gerek, Meni celb etmezdi tekce öz derdim.
Başqa derdlileri başa düşerek, Derdli üreklerden derd süpürerdim.
Men varlı olaydım, axı bir kere, Bu pulu saymazdım müqeddes varlıq.
Anasız, atasız, ac yetimlere, Ederdim daima himayedarlıq.
Men körpe olaydım, ikinci defe, Böyüyb yeniden gezeydim yerde.
Bu yaşa dolaydım, ikinci defe, Etdiyim sehvleri etmezdim bir de.
Daha bundan bele haqq yolu gedek, Bilinsin yolumuz qoy açıq, aydın.
Vaxtında insanla insanlıq edek, Sonra demeyek ki, insan olaydım
