Postsovet merhelesi artıq yavaş-yavaş geride qaldı desek, yeqin ki, yanılmarıq. Bu menada, eger genişqelblilik gösterib müeyyen xetaların üzerinden keçilmesi o dövr üçün inancımızın exlaqına daha uyğun idise, zamanımızda bu, eslinde bir exlaqi feziletden daha çox, qebahete yaxın olmuş olar. Bu baxımdan, “erkyane replika silsilesinden” bu yığcam düşüncelerle son günler metbuatda yer almış mövzular etrafında tezisvari bölüşmeyi özüme menevi borc bildim:

1) Dünyada islamofobiyanın baş alıb getmesi heç kim üçün sirr deyil. Ve yeqin ki, heç kim üçün o da sirr deyil ki, bezen islamofobiyanın nümunelerine Vetenimizde de rast gelmek olur;

2) Türkiyede baş verenler Vetenimizin her yerinde her birimizi ilgilendirmede, heyecanlandırmada ve bundan ireli gelen bezen haqlı, bezen de haqsız iradlarda özünü bildirlmekdedir. Ve bütün bu baş verenlerin fonunda Türkiyenin hazırkı iqtidarını qınaq obyektine çevirmek ve ya çevirmemek... - bu da normalda müasir sivil dünyada qebul olunmuş ictimai dinlemeler kontekstinde tebii bir haldır;

3) Zamanında Türkiyede başbakan olmuş Erbakana da münasibetlerin müxtelif cür olması – bu da normal bir mesele. Kimisi zamanında onun yürütdüyü siyaseti beyenecek, kimisi beyenmeyecek. Kimisi qismen beyenecek, kimisi de qismen beyenmeyecek. Bunlar hamısı da tam normal plüralisitik topluma xas olan normal bir veziyyet. Üstelik bugünki Türkiye iqtidarını Erbakanın telebeleri bilerek daha da çox ona ve ya onlara nifret edecekmi, yaxud sevecekmi ve yaxud da adi bir neytral durumda münasibet besleyecek, - bütün bunlar da normal bir mesele. Hetta onun her hansı müselman ölkesine sefer etmesini de beyenmek ve ya beyenmemek, onun seferini müxtelif cür deyerlendirmek - bütün bunlar normal sivil bir topluma xas jurnaslistik yaşayış mövcudiyyetidir. Mövzular dartışılmalı, mövqeler bir-birine vurulmalıdır. Zaten, inkişaf da bu kimi debat formatındadır;

4) Lakin, Uca Rebbin heqir bendesinin nezerine göre, bütün bu narazılıqların ve nifretin hamısının

[1] 2 >>