üzvleri de bu işin ehemiyyetinden ve şagirdler arasında aparılma zeruretinden danışdı. Mesele praktik tapşırıqlar merhelesine geldi. Melum oldu ki, şagirdlerden her biri mektebli yoldaşları qarşısında çıxış etmeli ve inandırıcı sözlerle Allaha inamın yanlış olduğunu anlatmalıdır. Burada şagirdlerden biri elini qaldırdı. Zavuç sevincek ona söz verir. Uşaqların feallığı onu deyesen sevindirmişdi.

“Men Allaha inanıram. Men inandığım halda bunun eksini nece tebliğ ede bilerem?!”, - elini qaldıran şagird semimi halda soruşdu. Otağı qeribe sükut bürüdü. Komissiya üzvleri sanki deyilenlerin gerçekde eşitdiklerine inanmaq istemirdiler. Bayaqdan cidd-cehdle düzenlenen bütün tentene aradan gedir. Şagirdler yeniden ders otaqlarına qayıdır. Bir neçe deqiqeye teneffüs üçün zeng çalınır.

Sinif rehberi artıq onu gözleyirdi. Bir neçe müellimin ehatesinde: “Sen niye bele cavab verdin? İndi valideynlerinin de başı ağraya biler. Onlar ali savadlı mühendisdirler. Onların iş yerlerine yaza bilerler. Zaçem je tı eto sdelal, rodnenkiy?”, - kimi suallar elini qaldıran ve komissiya üzvlerine sual veren şagirdi bir az da çaşdırmışdı. “Men axı doğrudan da Allaha inanıram! Men axı nece yalan danışa bilerdim?! Men nece inadığımın eksini tebliğ ede bilerem?! Vı je sami nas uçuli ne lqat ni pri kakix obstoyatelstvax! Tak v çom je delo?”, - deye hemin şagird onların suallarına cavab vermeye çalışır.

Şagird baş verenleri evde valideynlerine danışır. Onlar nigaran baxışları ile baş verenleri dinleyirler. Şagird üçün qeribe olsa da, onu danlamırlar.

Şagird otağına keçıb "ideoloji texribata uyanları" (Allaha inananları ve ibadet edenleri) yada salmağa başlayır. Nenesi ve babası yadına düşür. O, bir az da düşünerek, indiyedek tebii qarşıladığı bir meselenin ne qeder de çetin olduğunu anlamağa çalışır.

Eslinde böhran baş vermişdi. O, tanıdığı Allaha semimi inanan insanları heç cür texribatla, özü de ideoloji texribatla elaqelendire bilmirdi. Bu zaman bir neçe diğer Allaha inanan ve

<< 1 [2] 3 >>