Xeberim olmadan heyete qoca, yorğun it girdi. Xaltasına ve kök qarnına esasen bele düşünmek olardı ki, onun evi vardı ve ona yaxşı baxırdılar. İt sakitce mene yaxınlaşdı onu sığallayıb ayağa qalxdım, o da menim arxamca eve daxil oldu. Dehlizi yavaş-yavaş keçdi, qonaq otağının bir küncünde buruldu ve yatdı. Bir saatdan sonra durdu ve qapıya yaxınlaşdı. Men onu heyete buraxdım.
Növbeti gün o yene menim evimin darvazasında idi, menimle salamlaşdı, yeniden içeri keçdi, qonaq otağında heminki küncü tutdu ve bir saat yatdı. Belece bir neçe hefte ardıcıl bele davam etdi. Mene maraqlı geldiyi üçün kağıza qeyd yazdım ve onun xaltasına sancdım. Qeydde yazmışdım: “ Bilmek isteyirem ki bu sevimli itin sahibi kimdir ve o bilirmi ki, bu it her gün menim evime yatmağa gelir?”
Növbeti gün it xaltasına sancılmış başqa bir qeydle geldi: “ O altı uşaqlı evde qalır, uşaqlar balaca olduğundan it doyunca yata bilmir. Olar men de sabah onunla gelim?”
