adım kimi emin idim. Telefonun sesine fikirlerimden ayrılıb yatağımda dikeldim.
-Yene ne var Tural?
Üz gözümü turşudaraq bezgin şekilde dillendim.
-Esma, sen ne etmeye çalışırsan?
-Başa düşmedim?
-Her gün gezdiyin oğlanı deyirem.
-Onun adı var.
-Onun adı mene maraqlı deyil. Gelecek heyat yoldaşımın bir qatilin oğlu ile görülmesini istemirem.
-Yene ne çerenliyirsen sen?
-Demek kim olduğunu bilmirsen? Meşhur killer Vahid Muradovun oğlu ile gezirsen amma kim olduğunu soruşmaq ağlına bele gelmir.
-Tural, birincisi men senin heç bir şeyin deyilem, olmayacamda. İkincisi Mahirin ölüb getmiş atasının ne iş görduyunu sorğulamaq mene işim deyil. Men Mahiri sevirem bildiyim ve inamdığım tek heqiqet budur.
-Esma, dinle...
Onu dinlemeyib telefonu söndürerek yana tulladım. Çox yorulmuşdum artıq. Ümid edirdim Turalın dedikleri sehvdi eks teqdirde atamın bu münasibete qarşı çıxacağını bilirdim. Bir bu çatmırdı... Demeli o gün restoranda doğurdan da Turalı görmüşem. Getdikce her şey daha da qarmaşıq hala gelirdi. Heç ne düşünmek istemirdim artıq ona göre gözlerimi berk berk sıxıb özümü yuxuya teslim etdim.
Seher zengli saatın sesine güc bela göz qapaqlarımı araladım. Bir anlıq axşam Turalın dediklerini xatırlamağım yeniden bedenimi qorxunun sarmasına sebeb oldu. Qorxumun üzerine getmek istercesine, ciddi görkem alıb ayağa qalxdım. Mahirin atası 5 ildi ki, heyatdan köçüb, onun keçmişi niye bizim bu günümüze kölge salsın ki. Bu haqda daha da düşünmek istemirdim ele ona göre tez hazırlaşıb şirkete doğru yol aldım.
O, günden sonra bir neçe gün ötmüşdü. Bu günler erzinde ailesi haqqında Mahirle heç danışmamışdıq. Bu mesele haqqında nese danışıb onun ailesini müzakire etmek mene düşmezdi. Ailemin gelmesine bir gün qalmışdı, onlarla danışacağım üçün olduqca heyecanlı idim. Hazırlaşıb şirkete gelmişdim. Günboyu iclaslar görüşmeler meni çox yormuş, nefes almağıma bele imkan vermemişdi. Günortadan sonra kresloya yaslanıb derin derin nefes almağa başladım. Özümü toparladıqdan

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>