...Ayrılaq demişdin.Sözüne sayqı göstermişdi qelbim.Seve-seve ayrılmışdım senden...
Sonra çıxıb getmişdin menden...Ardına da baxmadan...Elim-qolum sallanmışdı yanıma çaresiz-çaresiz...
Ayrılırdıq...
Ayrıldıq...
İnsafsızmış zaman ne yaman...
Mene nece zerbe vuracağımı duydurmamışdı bele...Ayrılığı yaşamağa söz vermişdim qelbime...
Ele uzaq idin ki,menden...
Ağlasam bele...
Yalvarsam bele...
Xeyalların dizlerine düşsem bele...
Dönmeyecekdi o günler,dönmeyecekdin SEN bele...
İndi gözlerimin bir yolu var...
Sensizliyin sonsuzluq yolu...
Her gün dönüşünde qapanan kirpiklerimin günahına batıram...
Özüme deyil,könlüme deyil yol yorğunu olan gözlerime acıyıram...
Bele ayrılıqmı olur???
Ayrılığı yaşaya bilmirem inan men...
İller özüme yoldaş etmişdim...yene de ede bilerem.Amma sensiz yaşanmır.Amma sensiz il olmur ki...
Gözlerimde özüme bağışlaya bilmeyeceyim bir hesret var...
O günaha her gün her gün daha derin batıram.
Ağlımdasan,yadımdasan...
Bele ayrılıqmı olur???
Uzun yolun qısasında qovuşanları görünce...yanaqlarımdan sessiz,sorğusuz sualsız yaşlar süzülür.Dodaqlarıma toxunurlar.Bilsen nece acı dadır bir bilsen.n.n.n.n.n.n.n....
Amma men o yaşı acılığı ile dadıram...heç olmazsa senden bir xatiredir senin üçün axıdılır deye...
de,de,de, bele ayrılıqmı olur hee deee.....((((((((((((((((
Unudulması mümkün olmayan sevgi yollarından isteksiz addımlayan bir insanın getmesi ayrılıq deyil...ölümdür...ölümümü istedin bu iller boyunca...ne arzular yaratdım ne xeyallar qurdum nece göz yaşları daddım ehh ne bilesen kii...
Bir onu deye bilerem Sene...
Bele ayrılıqmı olur???
