pozdu.
-Sen... Bu gün... Yeni toyda çox gözel görünürdün.
Mahirin aramla danışması meni olduqca heyecanlandırırdı. Başımı qaldırıb baxdığımda onun üzündeki qeribe ifade menim gülümsemeyime sebeb oldu. Baxışlarında qorxu, merhemet, sevgi bir sözle her şey görmek olurdu.
-Niye ele baxırsan?
Çiynini çekmekle yetinmişdi...
-Esma bes sen ne qerar verdin?
-Ne barede?
-Evlenmek barede.
Mahirin gergin üz ifadesi ile verdiyi sual menim de olanları xatırlayıb gerilmeyime sebeb olurdu.
-Bilmirem... Hele ki, heç bir qerar vermemişem. Getdiyim zaman bir yol tapmağa çalışacam.
Yene sükut çökmüşdü, tek eşidilen ses gece cır cıramalarının sesi idi. Mahir heç ne demeden bir neçe deqiqe meni süzdü, daha sonra ayağa qalxıb uzaqlaşdı. Addımlarken arxasına bele dönmeden:
-Gecen xeyre.
Deyib evine qalxdı. Gözlerimi boşluğa zilleyib sakit sesle dillendim.
-Gecen xeyre.
Onun sert reaksiyasını başa düşe bilmirdim. Fikirler içerisinde otağıma keçib yatağa uzanaraq özümü yuxuya teslim etdim.
Seher oyandığım zaman ilk işim eyvana çıxıb yan eve boylanmaq oldu. Bu artıq mende bir növ adet halını almışdı. Mahir ortalıqda görünmürdü, normalda onun qaçışa getmek üçün heyetde meni gözleyir olması lazım idi. Yene başa dönmüşdük ve bu meni çox incidirdi. İçeri daxil olub çay hazırladıqdan sonra tekrar eyvana çıxıb masaya oturdum. Ancaq içe bilmirdim çünki içimden heç ne etmek gelmir, özümü son derece ezgin bitgin hiss edirim. Başımı arxaya yaslayaraq gözlerimi boşluğa zillesemde elece durmaqdan çox sıxılmışdım. Melahet xalanın yanına getmeye qerar verib ayağa qalxdım. Bir qeder getmişdim ki, etrafa yayılan etirden Melahet xalanın çörek bişirdiyini anladım ve addımlarımı tezleşdirdim. Yaxınlaşdığımda Mahirin orda olduğunu görüb yerimde donub qaldım. Biz deyesen ikimizde eyni düşünür, eyni qerar verir hetta eyni yere gedirdik. İreli ya geri gedeceyimi bilmeden dayanıb izledim bir müddet.
-Esma sabahın xeyir qızım, niye orda dayanmısan?
Mahir arxası mene dönük olduğu üçün görmürdü amma

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>