Bismillehir Rahmenir Rahim

Bir körpenin dünyaya gelişini tesevvür edek. Dünyaya gelişile etrafdakı bütün yaxşı insanlara sevinc bexş edir. Körpe böyüyür, mektebe gedir, elmile etrafdakıları sevindirir. Geleceye nikbin baxır. Hamı da onun geleceyine nikbinlikle baxır. Bütün yaxşılar onun vücudundan ilham alırlar.

Amma gözlenilmeden qara buludlar bu balacanın üzerini alır. Yox, heç bir irsi ve diger xestelik aşkar etmirler onda. Yox, xasiyyeti de deyişmir, zahiri de korlanmır. Sadece, o körpe dünyaya gelende valideynleri ve ya qeyyumları bu ve ya diger sebebler üzünden sened elde etmemişler. “Bu gün ederem, sabah ederem” deyibler, “növbe böyükdür, vaxtım yoxdur, belke sabah senedalmanı asanlaşdırdılar – rahat alaram” kimi mülahizelerle vaxtında sened almırlar. Birden meşveretçiler bele qerar gelirler ki, bütün körpeler mütleq senedleşdirilmelidir. Hetta bezileri deyiller ki, evvel gerek senedleri qaydaya salasan, icaze alasan, sonra körpeleri dünyaya getiresen. Camaat anlaşılmaz durumda: “Nece yeni?! Esrlerle bele olub ki, el-obanın xeyir-duası ile aile qurulur, körpe dünyaya gelir. Sened-süned işi de sonradan emele gelen meseledir. İndi neler baş verir?!”.

Amma iş bununla bitmir. Meşveretçilerin qebul etdiyi qerar idareden-idareye, teşkilatdan-teşkilata keçir, bir ecaib formaya düşür ki, gel göresen. Axırda görünmemiş bir hal baş verir. Körpelerin seliqeliyine mesul olan idare bizim bu körpeni verir mehkemeye ki, senedi olmadığı üçün gerek yaşamasın. İddia edir ki, körpenin senedleri qaydasında olmadığı üçün, o, “qeyri-qanunidir”. “Ne danışırsınız, ne “qeyri-qanuni”, bu körpe zaten “qeyri-qanuni” ola bilmez , buna “qeyri-qanuni” demek günahdır” – amma kime deyirsen...

En pisi odur ki, indiden o yana baş verenlere yöneli ola bilen qanun, evvelkilere de şamil edilmeye başladı. “Eceba, tutalım indiden bele körpeler gerek icazeli dünyaya gelsin. Bes olanlara bir şey fikirleşin, senedleri 5 deqiqeye qaydaya düşsün”. Amma sesler eşidilmir ki, eşidilmir.

Bu

[1] 2 3 >>