Ekber ağa ile bağlı olandır. İmam Hüseynin böyük oğlu, yaşı hele 25-e çatmayan bir cavan. Ata terefden Hezret Eli (e) kimi, Xanım Fatime (s.e.) kimi insanların nevesidir. Peyğember (s) övladıdır. Ana terefden de xüsusi bir teberrüklüyü var. O hezretin anasının babası Ürve ibn Mesuddur – çox mömin bir insan, İslam yolunda şehid olmuş bir fedaidir. Ürve ibn Mesud haqqında Resuli-Ekrem (s) buyurub: “Men merac zamanı İsa ibn Meryemi (İsa peyğemberi) müşahide etdim ve Ürve ibn Mesud ona hamıdan çox oxşayırdı”.

Eli Ekber ağanın çox maraqlı ceheti bu idi ki, Resuli-Ekreme (s) hamıdan çox oxşayardı. İnsanlar Peyğemberi (s) xatırlamaq, yad etmek isteyende gelib ona baxardılar.

Aşura günüdür... Bir an yetişir ki, artıq İmam Hüseyn (e) Eli Ekber ağaya meydana getmeye izn verir. İzn verenden sonra Eba Ebdillah (e) balasına bir nezer salır. Babası Peyğembere (s) hamıdan çox oxşayan balasını ceng meydanına gönderen İmam Hüseyn (e) kövrelir... Ve Allahı ile razu-niyaz ederek, buyurur: “Allahım! Şahid ol ki, bu qövm ile döyüşe bir cavan yollandı ki, insanlar arasında xilqet, xasiyyet, danışıq baxımından Resulallaha (s) en çox oxşardır. Her vaxt ki, Senin Resulunu görmek şövqü bizi bürüyürdü, onun (Eli Ekber ağanın) üzüne nezer salardıq”.

İndi bele bir şexs meydana gedir. Meydanda hadiseler o yere çatır ki, Yezid lenetliyin tör-töküntüleri her terefden Eli Ekber ağanın mübarek vücudunu zerbetleyirler. Her terefden qılınclar endirilir. Neql edirler, Eli Ekber ağa atından berk-berk tutmuşdu ki, endirilen qılınc zerbelerinin şiddetinden yere yıxılmasın...

Şehadet meqamında olan Eli Ekber ağa atası İmam Hüseyne (e) seslenir: “Elvida, atacan! Artıq başımın üstüne ceddim Resulallah (s) gelib ve su ile dolu bir camı mene içizdirir”.

Eba Ebdillah (e) özünü yetirir balasın. Üzünü qoyur onun üzüne. Buyurur: “Senden sonra, eziz oğlum, vay olsun bu dünyaya”...

İmam Cefer Sadiqden (e) neql olunur ki, Eba Ebdillah (e) Eli Ekber ağanın mübarek qanından bir ovuc götürüb göye

<< 1 [2] 3 4 >>