adlandırırlar (ve tebietin Allah olduğunu iddia edirler). Bunun sebebi ise, materialistlerin tebiet üçün nizam-intizam, hesab ve proqram iddia etmesidir.

Qısa sözle desek, Allahı tanımaq (ve Ona perestiş etmek) elmin inkişafına sebeb olur.

2.Allahı tanıma, çalışmaq ve ümid.

İnsan öz heyatında çetinliklerle üzleşdikde, qapılar her terefden onun üzüne bağlandığı zaman çetinliklerin müqabilinde tenhalıq ve zeiflik hiss etdikde Allaha olan iman onun kömeyine teleserek ona arxa ve kömek olur.

Allaha imanı olan şexsler hec vaxt özlerini tenha ve zeif hiss etmir, meyus olmurlar. Çünki onlar Allahın qüdretinin her şeyden üstün ve çetinliklerin onun elinde asan olduğunu bilirler. Onlar Allaha, Onun lütf- merhemetine, kömeyine ve himayesine ümid bağlamaqla çetinliklere qarşı müberizeye qalxır ve bütün qüvvelerinden istifade edirler. Ona ümid bağlamaqla çetinlikleri arxada qoyur, onlara qalib gelirler. Doğrudan da Allaha imanlı olmaq insanlar uçün böyük bir arxadır. Ona imanlı olmaq insanı sebrli ve dözümlü edir. Ona iman bağlamaq ümid çırağını hemişe üreklerde saxlayır.

Mehz bu sebebden mömin insanlar heç vaxt özlerine qesd etmirler. Özüne qesd etmeyin sebebi yalnız meğlub, ümidsiz ve meyus olmaqdır. Mömin insanlar ise, heç vaxt meğlub ve meyus olmurlar.

3. Allahı tanıma ve mesuliyyet hissi

Bezi hekimler vardır ki, onlara kasıb ve imkansız bir xeste müraciet etdikde müalice üçün pul almamaqdan elave, onlara derman almaq üçün öz ciblerinden pul da verirler. Eger xestelikleri bir qeder ciddi olarsa, sehere qeder onun kasıb evinde xestenin başı üste dururlar. Bu cür hekimler Allaha inanan ve mömin şexslerdir. Eyni zamanda bir qism hekimler de vardır ki, pul almamış xesteye yaxın durmurlar. Bunlar imansız, ya da imanı zeif olan insanlardır.

İnsanın imanı olarsa, öz işinde(her hansı bir iş olursa, olsun) mesuliyyet hiss edecekdir. Öz vezifesini yaxşı bilecekdir. Vezifesini yaxşı yerine yetirecekdir, öz işinde güzeşte gedecekdir. Öz daxilinde emellerini

<< 1 [2] 3 >>