Ceyms Dean’in ela bir sözü var; sanki heç ölmeyecekmiş kimi xeyal qurmaq, sanki bu gün ölecekmiş kimi yaxşı yaşamaq lazımdır..
İnsanın bu dünyada itireceyi en böyük şey nedir? Bu sualın cavabı sahib olduqlarımız deyil, sahib olmadıqlarımız ve hele çata bilmediklerimizdir. İnsanın heyatı, keçmişden geleceye doğru uzanan fikir kontaktları üzerinde qurulmuşdur. Bu fikir elaqelerini keçmiş heyatımızdakı sahib olduqlarımız tutarken, gelecek hissesini xeyallarımız tutur. Mehz xeyalımızı itirdiyimizde fikir ipleri, bağları körpünün qırılan ayağıyla birlikde suya düşerler. Bu sebebden itireceyimiz en böyük şey, geleceye bağlı xeyallarımızdır. Keçmişde sahib olduqlarımız onsuz da keçmişde bunları yaşadığımız üçün heç vaxt itmeyecek. Amma gelecek xeyallarımız saysız-hesabsız deyişene bağlı olduğundan asanca elimizden itib gede bilerler.

En yaxşı gelecek xeyalları işlerle ve xidmetlerle elaqedar olanlardır. Bir gelecek xeyalı, xüsusile ne qeder bir iş terifinden çox meqsed şeklindedirse daha çox özünü qoruyar. Bir işin özü şertlere bağlı olaraq itib gede biler. Deyek ki, müeyyen bir yerde benzindoldurma menteqesi açmaq isteyirik. Dövlet oranı neqliyyatla bağlı bir sahe halına getirse birden iş xeyalımız yox olacaqdır. Bu sebebden bir meqsed üstüne xeyal qurmaq, bir iş üstüne xeyal qurmaqdan daha yaxşı qebul edile biler.

Gelecek xeyallarının en çox dağılma ehtimalı olanlar insanlar üzerine qurulan xeyallardır. Meselen, müeyyen qabiliyyetlere sahib bir yoldaşınız var. Onu quracağınız işin başına keçirerek iş görmeyi hedefleyir ola bilersiniz. Amma eger o adam, sizinle deyil başqa bir iş yerinde işlemeye qerar verse, sizin o işi qurma imkanınız bir anda ortadan qalxar. Bu sebebden xeyalları insanlar üstüne deyil, meqsedler üstüne inşa etmek lazımdır.

Tekterefli eşq xeyallarının da bir çoxu hüsrandır. Bu sebebden bunların da ipleri körpünün bir ucunda yellenib dururlar.

Xeyalı olmayan insanlar hereket ede bilmeden etalet içinde otururlar. Xeyalı olan insanlar da

[1] 2 >>