Bezen keder, göz yaşlarının çatmayacağı qeder derindedir.

Keder mekan deyişdirer zamanla, menden keçer sene köçer sevdiyim.

Sahib olduğum amma hemişe başqasınınmış kimi hiss etdiyim ürek sancımdın sen...

Kimse bilmez ki, canım, bir yara bir ömür nece qanayır.


Bilirsenmi nece çetindir yaş gözlerle yatmaq, toxunanda qanayan bir qelb daşımaq, hesret dolu gözlerle etrafa baxmaq ve bilirsenmi nece çetindir bu heyatı sensiz yaşamaq.


"Günlerdir niye susursan?" Dedim. "Seni narahat etmek istemedim" Dedi. Susduğu her gün narahatıydım o bilmedi.


Artıq başqa biri alacaq yerimi. Ve bilirem zamanla unudacaqsan meni, amma son defe düşün seve bilermi seni, menim sevdiyim kimi...


Ay deyil, fesil deyil, bir ömür keçdi sensiz, kaş ki bele sevmeseydim, ağlayıram çaresiz...


Men sadece yoluydum. Amma sen meni hemişe itirdin!


Heyatın en hüznlü anı, mövsümüne qapıldığın adamın bağçasında aça bilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır.


Kaş ki uşaqken çox xoşbext olmayıb bir azını da bu zamanlara saxlasaydım. Lazım olur bu günlerde.


Bir damcı kederdir qelbimden gözlerime eks olunan.


Ehtiyacım olan ne idi bilirsenmi? Bir çobanyastığı yarpağı daha!


Çox zaman sen kor olarsan mehebbetinden, O ise nankor!


Arzulayıram ki xoşbext ol sevgilim. Men olmasaım bele heyat gülsün sene. Günahım boynunda, ağlayan bir cüt göz qoyub getdin arxanda.


Hansına ağlamalıyam? Heyatımı mehv edib meni bir nefese sildiyinemi? O qeder etdiyine baxmayaraq seni silemediyimemi?


Eger sevirsense tenhalığa mehkum olursan!


Gedişini ayıq şekilde izledim, gelişini serxoş bir şekilde gözledim.


Gözleri uzaqlara baxıb yol çeken birinin, yaxınlarda olmayan bir hekayesi vardır.


Güvenme mene! Üzüne güler, arxandan ağlaram.


Hansı mövsümün küleyidir eşq? Hansı yana dönsem üzüme hüzün eser.


Şertmi dodaqlarımla qal demem, gözlerim haray haraya getme deye çığırarken!


Sen gederken nece çaresizdim? Izah edim, böyük meşe yanırdı ve

[1] 2 >>