verirdi.
-Yox sadece özümü aciz hiss edirem ele deyende.
-Başa düşdüm.
Mehsetinin tez tez saata baxmasından narahat olduğunu göre bilirdim.
-Getmek isteyirsen?
-Gec oldu.
-Yaxşı.... Olar şeklini çekim?
Xefif gülümsemesi ile razılıq vermişdi. Telefonu çıxarıb şekillerini çekdikden sonra qalxıb eve doğru addımladıq.
-Mesi qardaşınla elaqe saxlayırsan?
Yeniden eyni meseleye dönmüşdüm çünki onun dolmuş gözleri meni üzmüşdü.
-Men zeng vururam danışırıq.
-Bes dedin bağışlamır?
-Danışırıq amma yanıma gelmir.
-Boşandığın zaman bağışlayacaq?
-Belkede...
-Sabah senedler hazır olacaq imzlayarsan.... Qalır o, eclafın imzası.
Yadıma düşdüyü zaman bele sinirden elim ayağım esirdi. Derin nefesler alaraq sakitleşmeye, özümü ele almağa çalışırdım. Mehsetinin yaşadığı binaya çatdığımızda dayandım. Sağollaşıb getdiyinde arxasından sesledim.
-Mesi.
Geri dönerken yaxınlaşıb dodaqlarını öpdüm. Her şeye hazır idim, geri itmesine elecede yene şille vurmasına ancaq eksi olmuşdu. Mehseti qarşılıq vermesede meni itmemişdi. Her ehtimala qarşı yavaşca ellerinden tutub dodaqlarımı alnına sıxdım.
-Seni sevirem.
Sözümü deyib bir iki addım geriledim ve onun binaya girmesini gözledim. Mehseti üzüme baxmadan başını eyib binaya daxil oldu, men ise otele döndüm.... Bu yaşadığım sevgiden öte bir şey idi. Mehsetinin xeyalı, utancaq baxışları bir an bele ağlımdan çıxmırdı...
Seher oyandığım zaman bele ağlımda axşam ki öpüş vardı. İşlerimi hell etmeye çalışsamda alınmırdı, fikrimi toplayıb işe yönelde bilmirdim. Fasile verdiyim zaman Mehsetiye zeng vuraraq, yorğunluğumu atmağa çalışırdım. Axşama doğru Cavid zeng vurub danışmaq istediyini bildirdi. Babek ile bağlı olduğunu bildiyim üçün bir yerde qerar tuta bilmir, otaqda var gel edirdim. Nehayet ki, qapı döyülmüş ve Cavid gelmişdi.
-Boşanma senedleri.
Elinde tutduğu senedleri gösterib gülümsedi. Telesik senedleri alıb vereqlemeye başladım.
-Babekin yerini öyrendim dostum.
Senedleri dolabçanın üzerine buraxıb geri

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>