bilmirdim. Bu gün getmeli deyildi? Axı niye getmiyib? Yeniden gözümü açdığımda yanımdakı stulda mene olduqca yaxın eyleşmişdi.
Miran-Ne isteyirsen Ömer?
Ömer-Her halda seni bu gece burda tek qoyacağımı düşünmürdün!Miran-Meni bura getirmisen, kömekçi olmusan, sağ ol, teşekkür edirem,ancaq daha artığına ehtiyacım yoxdur.
Ömer-Ehtiyacının olub olmamağı meni zerre qeder de maraqlandırmır desem...Sadece burda olmaq isteyirem ve burdayam.
Bu sözlerle ele bil başımdan qaynar su axıtdılar.
Miran-Mene bax! Ömersen? Manyaksan? Bilm...
Yaxınlaşıb dodağıma yumulmuşdu. Ne qeder müqavimet göstermek istesem de elleri ile imkan vermirdi. Hem de çolaq halımla ne ede bilecekdim ki ona? Axrı ki istememeyim ona çatmışdı. Dodağımdan ayrıldıqda onu sol elimle sert bir şilleye qonaq etdim.( düzü sol el olduğu üçün çox da uğurlu alınmadı)
Miran-Ssen...Sen ne etdin eclaff!!!
Ömer-Seni susdurmağın yollarını keşf edirem. Miran, iki deqiqe suss!
Miran-Sen gicsen? Yoxsa meni gic yerine qoymusan? Axranları çağırmamış get!! Cehenem oll!!! El çekk!!!
Yaxınlaşıb meni berk-berk qucaqladı. Men qucağından çıxmağa çalışdıqca...
Miran-El çek!! Yaxınlaşma deyirem!! Artıq sesim pıçıltıya enmişdi... O ise ele hey meni özüne daha çox sıxırdı.
Miran-Ömer, ne isteyirsen axı? Niye el çekmirsen? Gördüyüm günden başımdan bela eksik olmayıb!! El çek!!
Ömer-Miran, ne özünü nede meni incit. Menim meqsedim sene ziyan vurmaq deyil. Men...Nece başa salım...Seni gören günden men...He diqqetimi çekmisen.
Miran-Diqqetini çekmişem? Bu sene mene Öpmeye, qucaqlamağa haqq verir?? Sen...sen menim ilk öpüşümü aldın...
Yüksek sesle başlamışdım...Sona yaxın sesim çökmüşdü...

<< 1 2 3 [4]