göre?
-Uşaq deyib ki, seni atan getirmir heç yeqin atan seni sevmir, buda dalaşıb. Sen getdiyinden beri ağlayır.
Ne deyeceyimi bilmeden divana çökdüm. Heqiqetleri deye bilmezdik hele 5 yaşı vardı, atası lazım idi odakı heç polis tapa bilmirdi, qaldı ki,men tapacaqdım. Bir defe sesi çıxdı oda ki, guya bizi qoruyacamış yerin dibine batsın ele qorumaq.
-Men ne deyeceyimi bilmirem ana. Sayif davakün uşaq deyildi.
-Oğlumun üzüne nehlet, o saldı uşağı bu güne.
Susub qalmşdıq, deyecek ne söz vardı ki.... Ne edecekdim? Heç bilmirdim. Düşünceli halda otağıma keçib özümü yuxuya teslim etdim.
Seher oyandığım zaman iş yerime zeng vuraraq işçilere bezi tapşırıqlar verdikden sonra metbexe keçdim.
-Ana men b ugün işe getmiyecem, Sayifi gezmeye aparacam.
-Lap yaxşı qızım.
Sayifin otağına girib onun, boynunu bükerek yataqda oturduğunu görünce üreyim parçalandı. Üzüme gülüş yerleşdirib yaxınlaşdım.
-Belke bu günü özümüze ayıraq?
-Nece?
-Men işe getmeyim, sende bir günlük baxçaya getme. Gezmeye gedek, nece fikirdi?
-Yupiii.
Sayifin sevinerek boynuma sarılması menim üçün her şeye deyerdi. Hazırlaşdıqdan sonra beraber evden çıxdıq, ilk olaraq bulvara gelib bir qeder gezdikden sonra restorana geldik.
-Ana yemek yeyib eve gedeceyik?
Onun bele üzgün halda sual vermesinden ne demek istediyini anlayıb gülümsedim.
-Eve getmek isteyirsen? Men düşünmüşdüm ki, eylence merkezine gederik amma sıxıldınsa eve gedek.
-Yox yox sıxılmadım gedek.
Sayifin bucür reaksiası ürekden gülmeyime sebeb oldu.
-Yaxşı ağıllı balam bitir pizzanı gedek...
Qabil.
Oyandığımda yenede ağlımda olan tek isim Mehseti idi, men artıq ondan başqa heç bir şey düşüne bilmirdim. Duş aldıqdan sonra ayna qarşısına keçib öz eksime göz vurdum. Mehseti ile men asan olmayacaqdıq amma olacaqdıq bir şekilde çünki nenem demiş mümkünsüzü mümkün qılmaq isteyi mendede vardı. Bunu duşundukce az qalırdım uçum ayaqlarım yere basmırdı. Üreyim heyecanla döyünmeye başladı, anladım ki, onu görmeye ehtyacım var görmeden rahat

<< 1 2 [3] 4 5 >>