Körpe ana betninde Allahdan soruşur:
- İlahi, menim yemeyim, içmeyim, havam göbeyimle gelir. Mene verdiyin ağız, burun niye lazımdı? Mene ayaqlar vermisen. Bu balaca yerde onlar menim neyime gerekdir? Eller vermisen. Onlarla neyi tutacağam? Gözler vermisen. Bir haldakı her teref qaranlıqdır. Onlarla hara baxacağam? Qulaqlar vermisen. Onlarla neyi eşideceyem? Mene gerek olan bir tek göbeyim deyilmi? O, menim bütün ehtiyaclarımı ödemirmi?
Allah cavab verir:
- Telesme, insan övladı! Bir müddetden sonra seni ele bir dünyaya aparacağam ki, bugün lazımsız bildiyin şeyler orada senin en zeruri orqanlarına çevrilecekler. Bugün gerekli hesab etdiyin göbeyi ise kesib tullantı kimi torpaqda basdıracaqlar.
İnsan övladı dünyaya geldikden bir qeder sonra Allah ona ibadet etmeyi ve bununla ruhunu inkişaf etdirmeyi, meneviyyatlı olmağı emr edir.
İnsan yene Allaha sual verir:
- İlahi, menim yaşamağım üçün gerek olan her şeyi vermisen. Gören gözüm, eşiden qulağım, tutan elim,gezen ayağım, yemeye ağzım, nefes almağa burnum var. Bunlar mene kifayet deyilmi? Xoşbext olmağım üçün bedenim bes deyilmi? Ruhumun inkişafı, meneviyyat menim neyime gerekdir?
Allah cavab verir:
- Telesme ey insan övladı! Bir müddetden sonra seni ele bir dünyaya aparacağam ki, bu dünyada gereksiz bildiyin meneviyyat, ruhi yükseliş senin en gerekli orqanlarına çevrilecekler. Gerekli hesab etdiyin bedeni ise tullantı kimi torpağa basdıracaqlar
