Onlar neçe ildir ki, bir-birini deli kimi sevirdiler. Mektebde görmüş tanımışdılar bir-birlerini. Hüseyn Arzudan bir sinif yuxarıda oxuyurdu. Artıq onlar mektebi bitirmişdiler. Hüseynin fikri Amerikada tehsil almaq idi. İmtahan verdi ve Vaşinqtonda bir universitetde tehsil almaq şansı yarandı. O bundan imtina ede bilmezdi. O getdi. O çox sevdiyi Arzusunu Bakıda qoyub getdi. Onlar ayrılmamışdılar. Amma nece deyerler gözden iraq olan könüldende uzaq olar. Zaman keçdikce lap da uzaqlaşırdı sanki bu seven könüller. Bir neçe ay sonra ayrılıq qerarı alındı. İkisinin de qelbi çox yanırdı. Düzdü heç kim onları ayrılığa sövq etmirdi amma... Ah o mesafeler... Lenete gelmiş mesafeler olmasa... Aylar ayları, iller illeri qovaladı. Düz 5 il keçmişdi aradan. Ne az, ne çox o boyda 5 il keçmişdi. Amma hele de Hüseynin qelbinde bir parça olaraq qalmışdı Arzu. Arzu da eyni qeder sevirdi onu. Bir müddet sonra Arzuya elçi geldi. Aile yaxşı aile idi. O razılıq verdi. Ne qeder acı çekse de qebul eledi bu evliliyi. Nişan, xına deye-deye bir ay sonra toy olacaqdı. Ve o gün:Arzunun toyu, nigah masası. Nigah memuru gelinden soruşdu: -Gelin xanım, bu nigaha razılıq verirsinizmi? Yeni bir ömür Nihad beyin xanımı olmağa razısınızmı? Hamı o cavabı gözleyirdi. O "he" cavabını, amma gelinden ses çıxmadı. Cavab vermirdi Arzu gelin. Nigah memuru eyni sualı tekrarladı. Amma o cavab vermek evezine göz yaşlarına qerq olmuşdu. Nigah memuru sanki onun derdini anlayaraq gözleri doldu. Zaldakılar ele bilirdi ki, o sevincinden ağlayır. Amma ele deyildi...Ne bilerdiler ki, nigah memuru onun 5 il bundan qabaq itirdiyi sevgilisidir... Eger sizi Arzunun taleyi maraqlandırdısa deyim: Arzu o suala cavab vere bilmedi ve zalı terk etdi. Onun soyuq cesedi Xezerin sularından çıxarıldı. Hüseyn ise 2 hefte sonra intihar etdi. Bu da bir sevginin hezin sonu...
