“Hezreti Peyğember ilk vehyi aldığı zaman “küçeye” deyil “eve” getdi. Çünkü ev “Haradan başlamalı?!” sualının en doğru cavabı idi. Hezreti Peyğember de oradan başladı.”

Qurani Kerim bize aile modeli olaraq iki nümune teqdim edir: İbrahimin ailesi ve İmranın ailesi. Ali İmran suresinin 33-cü ayesinde “Şübhe yoxdur ki, Allah Ademi, Nuhu, İbrahim ailesini, İmran ailesini seçerek üstün qıldı” deyilir. İmranın ailesi zövcesi Hanne, qızı Hezreti Meryem ve nevesi Hezreti İsadır [Bu barede daha geniş melumat Hezreti İsa bölümünde verilecek].

İbrahim ailesi ise; birbaşa birinci zövcesi Sara, ikinci zövcesi Hecer ve ondan olan ilk oğlu İsmayıl, Saradan doğulan İshaq ve nevesi Yequb, dolayı yolla ise onlardan sonra gelmiş olan peyğemberler nesli de ola biler ki, soy-kök olaraq her biri İbrahimin neslindendir.
İbrahim ailesi sadece tarixde yaşamış bir peyğemberin hekayesi deyil, insanlığı hecce devet eden, hecc ibadetleri zamanı yeniden yaşanan, xatırlanan, örnek alınan, teslimiyyetin zirvesi olan bir misaldır. Bir ata nece olmalıdır, bir ana nece olmalıdır, bir oğul nece olmalıdır mesajıdır. Hecerin esl adı melum deyil, amma emeli, teslimiyyeti, hekayesi melumdur. Onu Hecer eden de bu teslimiyyeti olub...
Hecer hicretin gelinidir, İsmayıl hicretin körpesi, İbrahim Rebbine hicret eden mühacir. Onların hekayesi bir aile dramı deyil, bir teslimiyyet simvoludur. “Alemlerin Rebbine teslim oldum” demeyin delilidir. Bir qul bunu deyerken; hicret yolçuluğuna “Men Rebbime hicret edirem” deye başlayar, ateşe gederken Rebbinden ümid kesmeden “Rebbim! Mene feziletli bir [övlad] bağışla!” deyerek dua eder, Rebbi ondan qurban telebinde olarken ise düşünmeden Onun isteyine teslim olar.

Hezreti İsmayıl

Hezreti İsmayılın adı Qurani-Kerimin sekkiz suresinde on iki yerde keçir. Bir de adı çekilmeden Saffat suresinde İbrahimin duası üzre verilen müjde ve qurbanlıq hekayesi anladılır. Doğrudur bu qisse olduqca mübahiselidir, adı zikr olunmayan övladın Hezreti İsmayılınmı, yoxsa

[1] 2 3 4 >>