bitirdikden sonra melefeni kenara atdı. Qalxıb eyleşdi. Gözleri qapandığında 2 damcı göz yaşı yanağı boyunca süzüldü.Celd elinin tersi ile sildi.
Beli, o-fahişe idi.
Seher açıldı.Pulları sahibinin masasina buraxdı. Siqaretini dodaqlarından götürüb barmaqları arasına aldı. Gözele o meşhuri-cahan baxışı ile baxıb pulları saymağa başladı. Eskilmek bilmeyen sevinc peyda oldu üzünde.
-Aferin!
Kabinetden çıxdıqda "kolleqa”ları ile üz-üze geldi.
Adı Dinara olsa da, fahişe adı "Eleonora” idi. Fransız menşeli olan bu adın menası "parıldayan” idi. Doğrudan da parıldayırdı. Getdiyi her mekanda gözleri öz üzerine çekmeyi bacarırdı. 26 yaşı bu yaxınlarda tamam olmuşdu. Tebii gözelliye malik idi. Az danışardı. Üzü gülmezdi. Hemişe susqun veziyyetinde idi.
Qapını açıb eve daxil oldu. Divara söykenerek ağır-ağır sürüşdü. Ve birden hönkürtü ile ağlamağa başladı. Nadir hallarda ağlayırdı. Hem de göz yaşlarını her kesden gizlederek. İstemirdi kiminse onun ağlar veziyyetini görmesini.
Seheri baş ağrısı ile açdı.Özüne qehve hazırladı.Bu zaman telefonun zengi yükseldi.Bu defe ev telefonu deyildi. Tumbanın üstüne qoyduğu mobil telefonun ekranına baxdı. Anonim. Üzündeki soyuq ifadeni deyişmeden zengi qebul etdi.
-Buyurun.
-Men jurnalistem,-qetiyyetli kişi tonu.
-Yanlış ünvan!=qetyyetle dedi.Özünü itirmek nedir bilmirdi ümumiyyetle.
-Sizin hansı peşe sahibi olduğunuzu bilirem.
-Ve?
-Müsahibeye razılıq verin.
-Ölüme xoş geldiniz,-deyib zengi sonlandırdı.
Telefonunu dinleyen "sahib”i derhal o jurnalistin qetline ferman verdi.Xeberlerde müemmalı qetli dinleyib heç ne olmamış kimi jurnalı vereqlemeye başladı.
Nahar qebulunu restoranların birinde etdi. İster-istemez yadına keçmişi düşdü. 7 yaşlı balaca qız uşağı. Her axşam atası terefinden qeddarcasına döyülen anasının qanlı üzü.Atasının bu hereketlerine heç vaxt anlam vere bilmemişdi.Tanış-bilişlerden heç biri onların ailevi işlerine burun soxmazdı. Qorxardılar atamdan. Qüvvetli adam idi. Ezelelerini gören kes bele qorxuya

<< 1 [2] 3 4 >>