“Nehcül belağe”-nin mektublar bölmesinde teqriben on üç uzun mektub gelibdir ki, bunlar Eli (eleyhissalam) terefinden Müaviyeye gönderilmişdi. Bu mektubların çox hissesi müharibe, beytül-mal ve başqa siyasi ehemiyyetli meselelere aiddir. Ele buna göre de dastan xarakteri daşımadıqlarına göre onların hamısını qeyd etmir, yalnız bir neçe nümune ile kifayetlenirik:
1-Ruzigarın menim kimi İslama xidmet etmemiş ve keçmiş kimi keçmişi olmayan bir adama hemtay etmesinden teeccüb edirem ve güman etmirem ki, bu kes bele bir iddia (İslamda qabaq olmaq barede) etsin. “Ey Müaviye! Bizden Şamı senin ixtiyarına qoymağımızı istemişdin. Amma bil ki, dünen sene qadağan etdiyim bir şeyi bu gün senin ixtiyarında qoymaram. And olsun Allha ve canıma, ey Müaviye! Bilirsen ki, men Osmanın qanı barede sizin hamınızdan temizem ve bilirsen ki, men (o vaxtlar) kenarda idim. Bir halda ki, her cür cinayet etmeyi qerara almısan menim qorxum yoxdur.” Özünü şeytanın faydalanması üçün vasite qerar verme ve şeytanın öz vücuduna nüfuz etmesi yollarını kes. “Ey Müaviye! Emellerin barede Allahdan qorx ve cilovunu şeytanın elinden al ki, dünyanın uçurumunda durmusan ve axiret sene yaxınlaşıbdır.”
Sübhanellah! Ne qeder qondarma heveslere bağlanmısan?! O da xalqın hüququnu tapdamaq ve möhkem delillere etinasız yanaşmağınla. “Ey Müaviye! Dünyaperestler dünyasından herislik qapısı üzüne açılmış olsun. Sen özün Quran ehli olmadığın halda bizi Quranın hökmlerine devet etdin; buna göre de sene müsbet cavab vermedik, eksine, Qurana müsbet cavab verib ve onun fermanını icra etdik. Ey Müaviye! Bil ki, senin, babanın, qardaşının ve dayının (Ühüd müharibesinde) başlarına enen qılınc indi de menim yanımdadır. And olsun Allaha, bilirem ki, sen axmaq ve kor qelblisen ve senin haqqında layiqdir ki, bele deyilsin: Ele bir nerdivanla yuxarı qalxmısan ki, seni tehlükeli uçuruma doğru aparır.”
“Allah bendesi Emirel-mömininden Ebu Süfyan oğlu Müaviyeye! Men Höcceti size tamam etdiyim üçün sizden bizarlıq axtardım. Yaxşı

[1] 2 >>