[b]Bir balaca qız vardı,bu balaca qız uşaq yashlarından yasıhdlarından ayrı dushmush heyatının en şirin çılğın çağlarında çox yalnız idi,yashı az cahil vaxtları olduğu üçünde çhox şheyi anlamırdı birazda saf idi,mekteb evlerinin yaxınlığında idi her sinif yoldashları dersden çıxan saat onları görmek üçün yola çıxıb kenardan baxardı bezen sinif qızları ona yaxınlashardı biraz onlarla söhbet ederdi mektebde günlerinin nece eylenceli kechdiklerini anladardı qızlar ona,gülümseydim çox yaxshı yene görüsherik deyib sağollashardı her defe gelib eve çhox üzülerdi geceler içhin-içhin ağlayardı men niye tekem men niye onlarla birge mektebde getmirem ?! Niye olarla beraber gülmürem ?! Niye onlar kimi yashımın heyatını yashamıram niye niye ?! Deyib özünü perishan ederdi her gece,o uşağ ağlıynan özüne ölüm arzulayardı istemirem bele tekliyi ölmek isteyirem,heç kimde onu ne dinlemezdi ne anlamazdi ve iller belece kechdi qız geldi chatdı ne az ne chox 20-yashına indide hemin qız perishandı mektebe getmir yashıdlarından ayrı düshdü deye deyil,indi daha chox anlayir her sheyi her problem her sıxıntı onun üreyine yara olub,yaza bilerem sıxıntılarından da derdlerinden de ama yaz yaz bitmezki,heytını neye bağlasın ümidlerini neye bağlasın heç onuda bilmir caresizce yashayır her kesin üzüne gülür qelbinde ağlayır,nedir bu ?Talehimi budu yoxsa özümü bele istedi xeyir özü bele istemezki heç kim xoshbext olmayacagı heyatı özüne istemez..
O Qız Menem..[/b]
