iyrenclikleri eşidmek istememişdim.
- kes sesini!
Deyerek Adilenin ustune bir iki addim yurumuşdu Vusal.
-Ilk senin qizin mene yazdi meni sevdiyini dedi! Duzdu onunla goruşub mesajlassamda ona toxunmamişam... her kim edibse apar onun yanina
Deyib uzunu mene cevirib peşmanliq yağan gozlerle baxmişdi.
Vusala ters-ters baxan adile gozlerini bibime cevirib
-Bu sohbet burda bitmedi Zekiyye! Oglun etdiyini boynuna alib temizlemelidi vessalam! Yoxsa bu dunyani size dar ederem
Deyib guya ağlayirmiş kimi yalanci goz yaşi token qizini dartaraq evden cixarmişdi. Derhal mene yaxinlasan Ilahe qoluma girerek meni ayaga qaldirmişdi
-Mina ozunu ele al ovladini duşun
Deyerek otaga aparmaga calişsada yerimden terpede bilmemişdi. Ilaheden basqa hec kimseni ozume yaxin qoymur durmadan honkurtu ile ağlamağa başlamişdim. Vaqif dayi hirsle Vusalin ustune gedib uzune şille cekerek
-Alcaq binamus senin kimi oğlum olduğu ucun utaniram
Deyib durmadan ona tehqirler yağdirirdi. Evdeki ses kuyler bir birine qarişsada onlari uğultu kimi duyur ne danişdiqlarini derk ede bilmirdim. Sanki dunya durmuş ve men bu dunyani nede ozumu hiss etmirdim. Son xatirladigim ise her yerin birden-bire zulmet qaranliğa cevrilmesi ve ayaqlarimin gucunu itirib zerble yere cirpilmağim olmusdu...
Bolumun sonu...
ZÜLMETİ SÖKEK... Yazar : Tebuş Muradova ·
»Sevgi Hekayeleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç