qoymağa gelmişdi. Men orada olarken, atamın ölüm xeberini zeng edib bildirmişdiler. Susub heç bir cavab vermemişdim. Köhne xatireler sanki, yeniden canlanmışdı. Dediklerine göre, o evvelce mağaza hemde evi satmış daha sonra, ise içkiye alude olmuşdur. Pullarını da, qumarda itirmişdir. Onu polisler şeherden xeyrli uzaq bir ünvandakı evde silahla vurulmuşhalda tapıblar. Atamın mezarı bu qebiristanlıqda idi. Helina qerenfilleri nenesinin mezarı üstüne qoyub, kiçik ellerini torpağa yere dayaq vererek ayağa qalxdı. Men qızımın üzünden öpürem ve biz geldiyimiz yolla qebiristanlıqdan uzaqlaşırıq. Helina babasının burada defn olunduğunu heç zaman bilmeyecek. Qara rengli o avtomobil ise hele çox evlerin qarşısında dayanacaq.

SON

Tek Mendim.. ( şeir )

Yene burdayam men geldim
itirdiyim her şey üçün geride qalan
Tek mendim
Gözlerin görmediyi bir hedefdim
Yox kor ovçu
Ümidlerse qatarlarla geden yolçu
Qelbler qırıldığını anladı
Düşünceler öz ağlından utandı
Tövbelerle yaşadı heyatı
Sevgilerin mesafesi üreklerde qısalardı

Her insan mehkum ölüme günahlarla
Allahın gördüyünü sen göre bilmezdin Anla
Sevginiz bu, mezarlarda güller var
Xatirelerin ağrısına basdırılmış torpaqla
Ne tez unudulur insan keçdikce zamanda
Indi sade men varam ellerimden buraxılan ellerin
Hesreti intizarında.

Hörmetli oxucular ilk önce vaxtinizi ayirib hekayemi oxudugunuz ucun her birinize minnetdaram. Hekayede gözumden qacan bezi kicik sehvler olabiler buna gore uzurlu sayn..
Bu hekayem qisa oldu. Gelen defe uzun cox bolumlu hekaye olacaq...

KİÇİK ELLER... Yazar: Eli Memmedli ·

<< 1 ... 3 4 [5]