Dedi: “Onun vasitesile qoxuları iyleyirem”.
Dedim: “Ağzın varmı?”
Dedi: “Beli”.
Dedim: “Onunla ne edirsen?”
Dedi: “Onun vasitesile yemeklerin müxtelifliyini tanıyıram”.
Dedim: “Qulaqların varmı?”
Dedi: “Beli”.
Dedim: “Onunla ne edirsen?”
Dedi: “Onunla sesleri eşidirem”.
Soruşdum: “Ellerin varmı?”
Dedi: “Beli”.
Dedim: "Onlarla ne edirsen?"
Dedi: “Onlar vasitesile (eşyaları) tuturam ve yumşaqlığı kobudluqdan tanıya bilirem”.
Dedim: “Qelbin de varmı?”
Dedi: “Beli”.
Dedim: “Onunla ne edirsen?”
Dedi: “Bu eza ve hiss orqanlarıma daxil olanları onun vasitesi ile bir-birinden ayırıram”.
Dedim: "Bes ayaqların varmı?"
Dedi: “Beli”.
Dedim: "Onlarla ne edirsen?"
Dedi: “Onlar vasitesile bir yerden başqa bir yere keçirem”.
Dedim: “Meger bu beden üzvleri(nin varlığı) seni qelbden ehtiyacsız etmirmi?”
Dedi: “Xeyr”.
Dedim: “Onlar düzgün ve sağlam olduğu halda bu nece olur (ne üçün ehtiyacsız etmir)?”
Dedi: “Oğul, heqiqeten, bu ezalar bir şeyi iyleyib, ya dadıb, ya eşidib ve ya görüb tereddüd etse, yeqine çatması ve şübheni aradan aparması üçün onu qelbe gönderirler. Bununla da yeqin elde olunur ve şekk aradan aparılır”.
Hişam dedi: “Ona dedim: Demeli, Allah qelbi yalnız beden üzvlerinin şübhesi(ni aradan aparmaq) üçün var edib?”
Dedi: “Beli”.
Dedim: "Onda qelbin olması labüddür. Yoxsa ezalar yeqine çata bilmez?"
Dedi: "Beli".
Dedim: “Ey Ebu Mervan! Allah-taala senin ezalarını onun üçün doğruları düzelden (seçen), şübheni (ve tereddüdü) yeqinleşdiren bir imam yaratamadan (qerar verib, teyin etmeden) terk etmediyi halda, bu mexluqatın hamısını heyret, şekk ve ixtilafları arasında buraxaraq, onlar üçün şekk ve çaşqınlığa düşdüklerinde yönelecekleri (müraciet edecekleri) bir imam qerar vermeyib? Halbuki senin ezaların üçün bir imam yaradıb ki, heyret ve şübheni (aradan qaldırması üçün) ona yöneldirsen”.
Dedi: “(Emr ibn Übeyd) susdu ve mene bir şey demedi. Sonra mene teref döndü ve dedi: “Sen Hişam ibn Hekemsen?”
Dedim: “Xeyr”.

<< 1 [2] 3 4 5 >>