Ehli-sünne alimi Ehmed ibn Ebu Bekr el-Buseyri yazır:

وَعَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ- رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ- قَالَ: " اسْتَأْذَنَ مَلَكُ الْقَطْرِ رَبَّهُ أَنْ يَزُوْرَ النبي - صلى الله عليه وسلم - فأذن له وَكَانَ فِي يَوْمِ أُمِّ سَلَمَةَ فَقَالَ النَّبِيُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ -: يَا أُمَّ سَلَمَةَ احفظي علينا الباب لا يدخل علينأحد. (فَبَيْنَا) هِيَ عَلَى الْبَابِ إِذْ جَاءَ الْحُسَيْنُ بن علي فاقتحم ففتح الْبَابَ فَدَخَلَ فَجَعَلَ النَّبِيُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - يَلْتَزِمُهُ وَيُقَبِّلُهُ فَقَالَ الْمَلَكُ: أَتُحِبُّهُ؟ قَالَ: نعم. قال: إن أُمَّتُكَ سَتَقْتُلُهُ إِنْ شِئْتَ أَرَيْتُكَ الْمَكَانَ الَّذِي تَقْتُلُهُ فِيهِ. قَالَ: نَعَمْ قَالَ: فَقَبَضَ قَبْضَةً مِنَ الْمَكَانِ الَّذِي قُتِلَ (فِيهِ) فَأَرَاهُ فَجَاءَ بسهلة- أو تُرَابٍ أَحْمَرَ- فَأَخَذَتْهُ أُمُّ سَلَمَةَ فَجَعَلَتْهُ فِي ثَوْبِهَا. قَالَ ثَابِتٌ: فَكُنَّا نَقُولُ إِنَّهَا كَرْبلَاءُ".
رَوَاهُ أَبُو يَعْلَى وَابْنُ حِبَّانَ فِي صَحِيحِهِ.

Enes b. Malikin bele dediyi neql edilir: Yağış meleyi Allah Resulunun (s) yanına gelmek üçün Rebbinden icaze istedi. Allah ona icaze verd. Hemin gün Ümmü Selemenin növbesi idi. Allah Resulu (s) Ümmü Selemeye dedi: "Qapıdan muğayat ol, heç kim yanımıza gelmesin." Ümmü Seleme qapıda iken, Hüseyin ibn Eli gelib celd onun yanından keçdi ve qapını açaraq içeri girdi. Allah Resulu (s) onu qucağına alaraq öpmeye başladı. Melek Allah Resulunda (s) soruşdu: "Sen onu sevirsen?" Allah Resulu (s) dedi: “Beli”. Melek dedi: "Senin ümmetin onu öldürecek. İsteyirsen öldürüleceyi yeri sene gösterim?" Allah Resulu (s) dedi: “Beli”. Ravi deyir: Bundan sonra melek onun öldürüleceyi yerden Allah Resuluna (s) qırmızı rengde bir ovuc gil, yaxud qırmızı torpaq getirib gösterdi. Ümmü Seleme de o torpağı götürüb paltarının eteyine yığdı. Sabit deyir: “Biz onun (hemin bir ovuc torpağın, yaxud Hüseynin öldürüleceyi yerin) Kerbela (torpağı olduğunu) deyirdik”.

Bu hedisi Ebu Yale ve İbn Hibban öz “Sehih”inde revayet etmişdir.

Ehmed ibn Ebu Bekr

[1] 2 >>