Ziyad (len) dedi: “Allah onu öldürdü”. İmam (e) yene susdu. Melun dedi: “Niye danışmırsan?”. İmam (e) buyurdu: “Allah canları ölen zaman alır. Heç bir nefs Allahın izni olmadan ölmez”. İbni Ziyad (len) dedi: “Allaha and olsun ki, sen de onlardansan”. Sonra yanındakı esgere dedi: “Vay olsun sene, onu öldür!”.
İbn Ziyad (len) İmamın (e) möhkem mentiqi qarşısında heç ne deye bilmedi ve ona göre de onu bu yolla susdurmaq istedi. Lakin xanım Zeynebin (s.e) fedakarlığı neticesinde İmam Seccad (e) sağ qaldı.
Yezid (len) de İbn Ziyad (len) kimi İmam Hüseynin (e) ölmesini Allaha nisbet verir (neuzubillah!). Sonra üzünü İmam Seccada (e) çevirib, deyir: “Ey Eli! Allahın atan Hüseynle (e) etdiklerini nece görürsen?”. İmam (e) buyurdu: “Allahın qezasını sema ve yerin xilqetinden evvel gördüm!”. Yezid (len) de bir neçe neferin teklifi ile onu öldürmek isteyir. İmam (e) buyurur: “Ey Yezid! Onlar Fironun terefdaşlarının eksine teklif verdiler. O zaman ki, Firon Musa (e) ve Harun haqqında onlarla meslehetleşir, onlar deyirler: “Musanı (e) ve qardaşını burax getsin! Fasiqler bele peyğemberlerin övladlarını qetl etdirmir””. İmam (e) bu yolla meluna başa salır ki, o, Firon ve onun terefdaşları kimidir. Yeni, eger İmamı (e) öldürse, öz fasiqliyini aşkar edecek. Bu yolla Yezidi (len) silahsızlaşdırır.
İmam (e) buyurdu: “Eger Peyğember (s) meni bu halda görseydi, ne güman ederdin?”. Yezid (len) emr edir ki, onun zencirlerini açsınlar. Sonra Yezid (len) xetibe işare edir ki, Müaviyeni (len) teriflesin ve İmam Hüseyni (e) tehqir etsin. Bu işi gören zaman İmam Seccad (e) feryad çekdi ve buyurdu: “Mexluqun razılığını Xaliqin qezebi qarşılığında satın aldın. Ona göre de yerini ateşle dolu bil”.
Sonra buyurdu: “Men o kesin oğluyam ki, öz qanına boyandı. Men Kerbelada başı kesilenin oğluyam. Men o kesin oğluyam ki, zülmetdeki bütün periler ona ağladılar ve semadakı quşlar ona növhe dediler”.
Bu zaman insanların nalesi ucaldı ve Yezid (len) qorxuya düşdü. Azan deyene emr etdi ki, azan

<< 1 [2] 3 >>