İmam Seccad (e) Kerbelada xeste ve zeif olduğu üçün esirlerin mesuliyyetini Hezret Zeyneb (s.e) öz üzerine götürmüşdü. Lakin buna baxmayaraq, dördüncü İmam Seccad (e) Ehli-beytin (e) heremini var gücü ile qoruyurdu.Esirler Kufeye daxil olan zaman böyük insan toplumu onlara tamaşa etmek üçün yığılmışdı ve onlar esirleri gören zaman nale çekmeye ve ağlamağa başladılar. İmam Seccad (e) onlara buyurdu: “Siz bizim halımıza nale çekib ağlayırsınız, bes bizleri kim öldürdü?!”.
Esirler İbn Ziyadın (len) sarayına aparılan küçelerden keçende, Ehli-beyt (e) insanlara moize edirdi ve İmam (e) öz atasının kim olduğunu beyan ederek, Kerbela müsibetinden danışırdı. Kufeliler İmam Hüseynle (e) bağladıqları ehde vefa etmediklerine göre xecalet çekirdiler.
İmam Seccad (e) onlara buyururdu: “Ey insanlar, her kim meni tanıyır, meni tanıtmağa ehtiyac yoxdur. Her kim meni tanımır, indi men özümü tanıdacağam. Men Eli ibni Hüseyn ibni Eli ibn Ebutalibem (e). Men o kesin oğluyam ki, Feratın sahilinde heç kimin haqqını tapdalamadığı halda başını kesdiler. Men o kesin oğluyam ki, onu eziyyetle öldürdüler. Ancaq o, sebir etdi ve hemin iftixar bizim üçün kifayetdir. Ey insanlar! Sizi Allaha and verirem, meger unutmusunuz ki, sizler atama mektub yazdınız ve size teref gelen zaman ona hiyle qurdunuz?! Siz atamla ehd bağladınız ve onunla beyet etdiniz. Ancaq beyetinizi sındırdınız ve onu öldürdünüz. Ona göre siz helak olun ve axirete gönderdiyiniz bu azuqe ile helak olun!”.
Bu sözlerden sonra insanların nalesi göye ucaldı ve bir-birine dediler: “Vay olsun bize! Teessüf olsun bize! Peyğemberin (s) eziz oğlunu öldürerek ve Ehli-beytini (e) esir tutaraq, özümüzü en ağır cezaya düçar etdik”.
Sarayda İbn Ziyad (len) İmama (e) üz çevirib dedi: “Sen kimsen?”. Buyurdu: “Men Eli ibn Hüseynem (e)”. “Meger Allah Eli ibni Hüseyni (e) öldürmedi?”. İmam (e) susdu. İbn Ziyad (len) dedi: “Ne oldu, niye susdun?”. İmam (e) buyurdu: “Bir qardaşım var idi ki, onun da adı Eli idi ve insanlar onu öldürdüler”. İbni

[1] 2 3 >>