addımladı..
Birlikde oturub Zehra'nın onlara çay getirmesini gözlemeye başladılar.. Beli, bura qeribe yer idi.. Huzuru içinde gizleyirdi.. Ve Selma burda xoşbext idi, qelbinde eksik qalan bir şeylerin varlıĝını hiss edirdi sadece... Bezen vicdanı onu sorĝulayırdı.. Ayaz'a olan qezebini öz qızından çıxırdı.. Onun günahının cezasını qızına kesmişdi..
-Ne düşünürsen qızım..
Letife xanımın sesi onu xeyal dünyasından ayırdı.. Qucaĝında oturub elleri ile oynayan körpesine baxdı..
-Meleyimi.. Ona gelecekde ne söyleyeceyimi..
Deye pıçıldadı..
-Doĝru etmirsen qızım erinle aranızda olanlar bu mesum körpe günahkar deyil..
Bu mövzuda Letife xanımla çox danışmışdı..
-Bilirem..
Dedi, bilirdi.. Amma elinden heç ne gelmirdi.. Qucaĝında körpesi ile o adamın qapısına gedib sevgi dilene bilmezdi..
-Bax artıq imeklemeye başlayıb, bir neçe addım bele atır.. Bir müddet sonra danışmaĝa başlayacaq.. Ve senden atasını soruşacaq.. Ona ne deyeceksen?.. Atanla boşanırdıq ve onun senin varlıĝından xeberi yoxdur mu deyeceksen?..
Eşitdiyi sözler gözlerinin dolmasına sebeb olmuşdu.. Tebii ki, bunu söyleye bilmezdi.. O Ayaz'ı körpesinin varlıĝını bilmemekle cezalandırmışdı..
-Men bele olsun istemedim.. Onu seve bilerdim..O, özü getmeyimi istedi..
Qüruru qırılmışdı, qelbi qırılmışdı.. Her şeyden elave alçaldılmışdı.. Onu eff ede bilmezdi.. Qelbi buna boyun eymirdi.. Onun üçün darıxmıram dese, unutdum dese yalan söylemiş olardı..
-Bütün bunlar keçmişde qalıb qızım..
Qalmamışdı, her şey ilk günkü kimi idi.. Qelbindeki sızlayan yara saĝalmaq bilmirdi..
-Selma xanım..
Eşitdiyi tanış sesle geri çevrildi.. Lenete gelsin..
Rehman bey idi gelen.. Gülümsemeye çalışmışdı, amma onu gördüyüne heçde memnun deyildi..
-Xoş geldiniz..
Deyerek ona oturmaĝı teklif etmişdi.. Eslinde bele yaxşı idi, bu adam gelib onun hüzurunu pozmuşdu..
-Bizim şirin qızımız böyüyür artıq..
Deyen adam elini uzadıb körpenin yanaqlarına toxundu..
Sanki qızımız sözünü xüsusi vurĝu ile demişdi.. Yada Selma

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>