Geceleri qalardımmı yuxusuz,
Seven qelbim qem- qüsseyle dolmasa?
Tab etmeyen aşiq olar duygusuz,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Seven aşiq susar, cekse de acı,
Derde sayar öz derdinin elacı.
Sevdiyine deyer “başımın tacı”,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Qürurlanan resmin baxa tek mene,
Qulağıma sesin axa tuş yene.
Deyilecek sözüm qala kaş sene,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Mehebbetsiz heyat meni yaşatmaz,
Ahıl yaşa ömür çatar, ya çatmaz.
İmkan olsa, kim “şeytana daş atmaz”,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Menli günler xatireye dönmesin,
Göz neyçündür sevdiyini görmesin.
Gözle, yarım, teki ümüd ölmesin,
Dözmek olmaz eger ümüd olmasa.
Seven ürek hey arzular vüsalı,
Bizim bu sevgimiz, bir eşq masalı,
Sevmeyin gözeldi inan, her halı,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Günden güne çetinleşir bu heyat,
Xatireler çekir meni o saat,
Göz yaşlarım çalır sanki toy büsat,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Tez yananlar deme tezde kül olar,
İki sevenin qelbleri bir olar.
Biri bülbül, biri yanan gül olar,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa.
Fürset düşer, ele seni yar danar,
Vüsaltek qelbin alovsuz yanar.
Can hesrete deme dözer, dayanar,
Dözmek olmaz, eger ümid olmasa...
