Menim sevgi hekayem. .
Her kesin heyatın da sevdiyi biri vardır yoxdu?.
Men heyatım da 2 defe sevmişem biri uşağlığ sevgim uşağlığ da olsa sevmişem. Ama biri varki, onu o qeder seviremki meni öldürsün ölümüm onun elinden olacağ die sevinerem..
Günlerin bir günü men öz halında yaşayan biriyem sevgi zad bilmirem tesadüf bir şekilde qarşıma çıxdı.
Harada ve nece çıxdı onu dimiyecem.
İlk başlarda adi adam kimi baxırdım ona biz tanış olduğ dost kimi eylenirdik bir arada o qeder eylenirdik ki zamanın nece keçdiyini bilmirdik..
Bir neçe ay bele olduğ, sonra sanki insan bir qeribe olurdu xoşun gelmey kimi ama bunu özüve inandıra bilmirdin çünki onu dost olarağ görürsen hem ilk defe o hissleri keçirdirsen ne olduğunu bele bilmirsen qarma qarışığ olursan men bu hissleri keçirdim ama çox da marağlanmadım axışına buraxdım bele birşey ola bilmez o sen xeir deli olma insan dostuna bele bir şey hiss eder dostca birşeydir diyib boş verdim..
Onu görmeyende nefes ala bilmirem boğuluram sanki, darıxıram, yani bildüyüz şeyler.
Ve onun heyatına biri girir herşey onda başlayır men dostumdu diye onu sevdiyine qovuşdururam ama içimdede bir qeribe hiss ağır xesteymişem kimi bir de qorxu onu itirmey qorxusu var.
O sevdiyine qovuşur ve men o gece bitdiyimi anladım özümden aslı olmayarağ gözümden yaşlar axır diyandıra bilmirem canım o qeder yanırki başa sala bilmeyeceyim qeder ve men mene niye bele olduğunu başa düşe bilmirdim öz-özüme 'men nie bele oluram axı ele bir sevirem onu dostumdu o menim'
Bele bele sözler onları yan-yana görmeye diyana bilmirdim o vaxt başa düsdüm onu nece sevdiyimi onu itirdiyimde artıq gec idi o başqasına seni sevirem diyirdi. .
O gec 01:00 onu sevdiyimi ve itirdiyimi başa düşdüm. Sehere qeder yağışın altında ağladım eyağa qalıxmağa gücüm yoxmuş kimi ölürem can verirem ve o sesimi eşidmir..
Men başqa biriydim artıq bele devam etdi bir mütdet kimi onsuz her gece ağlayırdım bütün günü ağlamağlar canım o qeder yanırdı ki,
onun qarşısına çıxada

[1] 2 3 >>