Bezen yaşlılarımızdan bu sözü eşidirik. İşletdikleri bir söze göre problem yaranarsa ve yaxud peşman olarlarsa dilim-dilim olasan dilim deyirler.

Dilin heqiqeten neler etdiyini derk ederek dillerinin dilim-dilim olub bir daha bir söz işletmemesini arzulayırlar.

dil ve dilden çıxan sözler çox ehemiyyet kesb edir. Müselman bir şexsin heyatı boyunca dilini qoruması heç de adi bir mesele deyil. Bu mesele bir qurtuluş meselesidir. Bu mesele cennet ve cehennemle bağlı bir meseledir. İnsan ya dilinin ucbatından cehenneme daxil olar, ya da dilini qoruyub nicat tapar. Görün Peyğemberimiz (s.a.s) bu meseleni nece gözel şekilde bize çatdırır; Kim mene iki yanağı arasında (dilini) ve baldırları arasında (övreti) olanı qorumağa zemanet vererse, men de ona Cennete girmeye zemanet vererem. Baxın, müselman bu iki şeyi qoruyub saxlayarsa, sanki eline Cennete girmeye bir zemanet kağızı almış olar. Hemçinin Peyğemberimizden (s.a.s) sehabeler bir defe - İnsanları cehenneme en çox aparan emel nedir - soruşduqda, O (s.a.s): Ağız ve övret yeridir. deye cavab vermişdi.

Peyğemberimiz (s.a.s) Muaz bin Cebeli (r.a) Yemene devet üçün göndererken, insanlara islamı gözel şekilde çatdırmağı başa salırdı. O (s.a.s) bu meslehetinde hemçinin bele demişdi: Sene, hemişe nicat tapacağın bir emeli deyimmi?! Bunu (dilini göstererek) saxla! Yeni Peyğemberimiz (s.a.s) demek isteyirdi ki, dilini qoru, kifayet qeder pisliklerden ve lazımsız danışıqlardan çekindir.

Dil meselesi o qeder tehlükelidir ki, bu hetta eqidevi meselede de böyük rol oynayır. Bir insan dili ile İslama daxil ola biler ve dili ile de İslamdan xaric ola biler. Şehadet getiren, dili ile teleffüz etdiyi sözlerle İslamı qebul edir ve artıq müselmanlardan sayılır. Hemçinin dili ile küfr ve ya şirk sözlerini işleden bir şexs İslamdan çıxar ve artıq müselmanlardan sayılmaz.

Ey müselman bacım ve qardaşım! Dil bir ilandır, seni sancmasına imkan verme. Ele bir söz buraxma ki, seni her xatırladıqda sancsın, yaxud ömrün boyu ağrısı

[1] 2 3 >>