ki?
Amma uzatdın haa! deye güldü adam. Onu da, sağ ayağı eskik olan bir uşağa sataram.
Kiçik uşağın ağılı, bu sözlere yatmışdı. Adam, davam ederek:
- Üstelik de şagirdsen deyilmi?- deye soruşdu.
- İkiye gedirem!- deye atıldı uşaq. Üçe keçdim sayılar.
- Lap yaxşı! -dedi adam. 5 Lire de şagird endirimi etsek, geri qalar 5 lire. O da bazarlıq payı olar. Bele ise ayaqqabı senindir, satdım getdi!
Ayaqqabıçı, uşağın çaşmış baxışları arasında dükana girdi. İçerideki refler onun beyendiyi modelin eynisiyle dolu idi. Amma adam, vitrinde olanı çıxartdı. Bir stul götürüb döndükden sonra, uşağı oturdub yeni ayaqqabısını geydirdi. Ve çıxartdığı köhneni göstererek:
- Menim satış emeliyyatım bitdi!- dedi. Sen de mene, bunu satsan memnun olaram.
- Zarafatmı edirsiniz? deye kekeledi uşaq. Onun dabanı deşilmek üzredir. Köhne bir ayaqqabı, pul edermi?
Sen çox cahil qalmısane, ay dost... - dedi adam. Antikvar eşyalardan xeberin yox her halda. Bir antikvar ne qeder köhne ise, o qeder çox pul eder. Buna göre ayaqqabın, mence en az 30- 40 lire eder.
Kiçik uşaq, bir-birinin ardı ile yaşadığı şokları üzerinden ata bilmemişdi. Mütleq bir yuxuda olmalı idi. Hem de heyatındakı en gözel yuxu. Adamın, heyecandan terleyen ovuclarına sıxışdırdığı kağız pullara göz gezdirdikden sonra, 10 lireni geri vererek:
- Mene göre 20 lire kafi.. -dedi. Endirim mövsümünü başlatdınız axı!..
Adam onu qıra bilmeyib pulu götürdü. Ve bu arada yanağına bir öpüş qondurdu. Nedense içi içine sığmırdı. Eger bütün mallarını bir günde satsaydı da bele bir xoşbextliyi tapa bilmezdi.
Uşaq, yavaşca yerinden qalxdı. Sanki qoltuqağacına ehtiyac duymurdu. İsti bir tebessümle teşekkür edib:
Atam haqlı imış!- dedi. "Şikest olduğum üçün, kederlenmeme heç ehtiyac yoxdur!" demişdi.

<< 1 [2]