var bu görünüşde, ne de üzünü qırış-qırış eden derin xettler.
Adamın güzgüye ilişen gözleri, bir az sonra daha iri açılır. Çünki güzgüdeki cavanlıq görünüşünün derhal arxasından sevdikleri keçirdi bir-bir.
Böyük bir dehşet içinde:
- Aman Allahım!.. - deye qışqırır. Bu keçen, bacım deyilmi? Hem de hele xerçeng olmadan evvel.
Daha sonra, en çox sevdiyi xalası ve dayısı da keçirler. Her ikisi de iyirmi beş il evvelki görünüşleri ile.
Adam, döze bilmeyib başını çevirir güzgüden. Qoca, ona soxulub:
- Bu işden gel imtina et!.-deyir. Onsuz da bir çox insan imtina etdi.
- Xeyr! -deye etiraz edir adam. Bacım üçün darıxmışdım, ele dayımla xalam üçünde.
- Yaxşı!- deyir qoca. Bu gördüyün bir antikvar güzgügür. Çerçivesi taxtadır. Deyeri ise min kise qızıl edir.
Adam, güzgüye doğru irelilemekden qorxur ve çekinir. Amma marağına meğlub olub güzgüye baxdığında, kiçik bir uşaq kimi qışqırır. Yeddi - sekkiz yaşlarında bir uşaq dayanırdı qarşısında. Solğun üzlü, arıq ve saçları dağınıq bir uşaq.
- Aman Allahım!.. Bu menim uşaqlığımdır.
Adam, bir az sonra sendeleyerek divara yapışmaq mecburiyyetinde qalır. Bu defe, 30-35 yaşlarındakı görüntüleri ile anası ve atası keçirir güzgüden. Daha sonra da, nur üzlü babası keçir. Anası, her gün defelerle etdiyi kimi, öpür onu yanağından. Atası ise, her zamanki zarafatçıllığıyla astadan küreyine vurur övladının.
Adam, qaçarcasına uzaqlaşır oradan. Qocanın yanına gelir ağlayaraq.
Yaşlı adam:
- Heqiqi aynalar beledir oğul!.. - deyir. Buna göre de onlar her zaman elçatmazdılar.
Adam, bir az özüne geldikden sonra, dükandan çıxmaq isteyir. Lakin ele çıxırdıki:
- Pulsuz güzgülerden danışmışdınız,- deyir. O da çox maraqlıdır mene.
Qoca adam:
- Ona heç baxma övlad! - deye fikrinden yayındırmaq isteyir. Bu gün çox yoruldun, üreyin daha dözmez.
- Mütleq baxmalıyam! -deye fikrinden dönmür. Gördüyüm şeylere artıq öyreşdim.
Yaşlı adam, çaresiz qebul edir ve divarlara asılanlardan ferqli olaraq, dükanın döşemesi üzerine endirilen bir

<< 1 [2] 3 >>