“Danışın ki, tanınasınız, çünki insan öz dilinin altında gizlenmişdir.” (Hz. Eli) Heqiqeten de danışmaq insanları tanımaqda çox böyük rol oynayır. Bir insanın qelbinde hiss etdikleri, zehninde gizlediyi düşünceleri, arzuları, xeyalları, inancları, qorxuları –bunların hamısı insanın danışığı ile üze çıxır. Bele ki, insanların ruhi veziyyetlerinin nece olduğu, nece ağla ve vicdana sahib olduğu serf etdiyi sözlerle anlaşılır. Bir insanın semimi, yoxsa saxtakar, etibarlı ve ya pis niyyetli, doğru sözlü, ya da yalançı olduğu danışıq üslubu ile derhal bilinir. Bir sözle, danışıq insanın ağlının, meneviyyatının, şexsiyyetinin ölçüsünü ifade edir. Semimi insanlar her zaman gözel, hikmetli, doğru danışır ve buna göre de ruhen rahat olurlar. Qeyri semimi, saxta insanlar ise üreklerinde gizletdikleri xebis niyyetlerin üze çıxmasından narahat olurlar.

Lakin bunu da ifade etmek isterdim ki, gözel danışaraq, gözel sözler istifade ederek insan her zaman xeyir qazana biler. Gözel sözlü olmaq hem de Allahın beyeneceyi bir xüsusiyyetdir. Bir quran ayesinde Allah gözel sözü gözel ağaca benzedir. Nece gözel ağac kökü möhkem, budaqları göyde, hündür, yamyaşıl, barlı-behreli olursa, gözel söz de her zaman insana xeyir-bereket getirir. Eksine pis sözler, pis danışıq ise ne insanın özüne, ne de başqalarına fayda vermir. Allah pis sözü kökü yerde sabit durmayan, qoparılıb qurumuş ağaca benzedir.



Allahın nece mesel çekdiyini görmürsenmi? Gözel söz kökü yerde möhkem olan, budaqları ise göye yükselen gözel bir ağac kimidir. O ağac Rebbinin izni ile öz behresini her zaman verir. Allah insanlar üçün misallar çekir ki, belke düşünüb ibret alsınlar. Pis söz ise yerden qoparılmış ve artıq kökü üste dura bilmeyen pis bir ağaca benzeyir. (İbrahim suresi, 24-26)



Bele ki, insan özü ile beraber danışığını da, sözlerini de terbiyelendirmelidir ve her zaman kimliyinden asılı olmayaraq her kese gözel sözler söylemeli, gözel üslubla danışmalıdır. Düzdür ki, insan bezen esebileşir,

[1] 2 3 >>