Ancaq hemin gün ondan qalan son şeyi verdiler elime-son mektubu. Mektubunda, onunda yerine yaşayıb bir ömür sevgimizi yaşatmamı istemiş, her gün mezarını ziyaret etmemi, mezarında sevgi çiçeklerini heç soldurmamağımı istemişdi. Tam 35 ildir onun mezarını her gün ziyaret edib, qulluq edirem. Çiçekleri heç soldurmuram. Ölünceye qeder de sevgim her gün gözel çiçeklerde yaşayacaq. Ona göre buranı terk ede bilmemişem. Gözünde gizletmeye çalışdığı damlaları celd silib Azada dönür:
-He Azad, sevgi her insana duyulan xoş hisse deyilir indi, “Eşq” bax bu duyğu, yalnız bir insana, bir qadına duyulur. Ve o qeder alışarsa ki eşqin ezabına, o qeder doldurar ki üreyini, yanında olmasa bele qelbindeki boşluğu başqasına vermezsen, vere bilmezsen, qıymazsan.
Azad bu hekayeni dinlemiş susmuşdu. “Eşq” deyecekdi mi Ömüre, demeye başlamışdı mı bilmirdi. Hekaye boyunca çox içmişdi.
P: Yaxşı oğul sen dur dincel, mende artıq gedim. Tezden gelende bazarlıq ederem.
Paşa kişi getmiş, Azad da içkinin tesirinden ele ordaca yuxuya getdi.
................................
Ömür günortada beri Azadı yığsa da, ondan heç bir xeber ala bilmemişdi. Türkan da bilmirdi getdiyi yeri. Axşam olmuşdu artıq. Ömür anasının yanına gelib danışmaq istedi.
Ö: Ana men elçilikle bağlı danışmaq isteyirdim.
M: He, Ömür, düşündün?(gülümseyerek)
Ö: He ana düşündüm, men istemirem,( gözünden yaş süzülmeye başlayır)- men...men seni incitmek istemirem, amma men Senanı qardaşdan özge gözle baxmamışam. Onunla aile qura bilmerem, bağışla.(deyib başını aşağı salır)
Melahet xanım düzdü isteyirdi Ömür Senanı sevsin, ancaq Ömürün bu halına heç vaxt dözmezdi, qızının başını sinesine sıxıb sığalladı.
M: Ağlama qızım, seni mecbur ede bilmez heç kim, axı men danışmışdım sene, sevgi mecburiyyetle olmaz, birden düşer üreye. İnşallah seveceyin biri çıxar qarşına. Sen menim gözümün ağı, qarası birce qızımsan. Seni incitmek en son istediyim şey bele deyil. Xalana zeng eder, başa salaram. Getotağına dincel.
Öümr başını

<< 1 2 3 [4] 5 >>