Zaman, yaman süretlenibsen,
Yetişe bilmirik sene biz daha.
Biz gündüzleri axşamı gözleyerken,
Bir de görürük ki, axşam dönüb sabaha.
Bu ne süretdir, bu ne telaş?!
Hara telesirsen gören axı sen?!
Demek de olmur ki bir az yavaş,
Axı insanın hökmüne tabe olan da deyilsen sen!
Meni yaman düşündürür!
Harda başlamısan, hara gedirsen?
Qaynağın ne idi, menşeyin nedir?
Zamandan evvel zaman vardımı?
Bu sual nece de qeribedir!
İlk andan evvel an vardımı?
Bes onda ilk nedir, onda son nedir?
Evvelin müemma, evvelin sirrdir,
Sonun da ki belli deyil bize.
Belke de tanıya bilmemişik deye,
Bölmüşük seni sabaha, axşama, gündüze.
Belke de yalnız bize göre varsan,
Yoxsan heç gerçekde belke,
Belke de seni biz uydurmuşuq,
Axı mahirik yalan uydurmaqda biz özümüze.
