yanına danışığa gelecekler ki, meni senden alsınlar. Meni elli min dinara onlara sat, qiymetde güzeşt etme”.

Her şey oğlanın dediyi kimi oldu. Men onu elli min dinar müqabilinde hemin adamlara satdım. Özüm de pulu alıb elimde sermaye etdim, Bağdadda böyük bir dükan açıb ticaretle meşğul olmağa başladım. Bir gün dostlarımdan biri yanıma gelib dedi ki, meşhur tacirlerden biri vefat edib, qızı himayesiz qalıb. Dostum mene teklif etdi ki, o qıza elçi düşüb evlenim. Men de hemin qızla aile qurdum. Qız öz atasından qalan mirasla evimize köçdü. Getirdiyi pullar min dinarlıq kiselerde idi. Kiselerin hamısının üzerinde min dinar yazılmışdı, bir kisede ise 970 dinar vardı. Sebebini soruşanda qız dedi ki, atam heccde olanda bu kiseni itirib, sonra bir halalzade oğlan kiseni tapıb ona qaytarıb, atam da pulun üstünden otuz dinar götürüb o oğlana verib. O günden bu kisenin başı eskikdir. Men başıma gelenleri qıza danışdım. Her ikimiz dünyanın işlerine heyran qaldıq ve halallığın ne qeder mühüm olduğunu bir daha anladıq. O günden men hemişe Allaha bu sözlerle dua edirem: “Ey düzgün bendelere yardım eden, haramdan çekinen bendeleri qoruyan Allah!”.

<< 1 [2]