MARAQLI HEKAYE
'Mezarda gülümseyen 'Şehid'.
İran ve İraq müharibesi zamanı Şehid olan, İranlı Şehid haqqında.
"Ustad Möhsin Qiraeti ağa bir şehid atasının xatirelerini beyan edir ve buyurur ki, hemin şehidi qebre qoyan zaman gülümsemişdir. Sonra alim bu hadiseni araşdırır ve sebebini tapmağa çalışır.
Alim neql edir:
Novruz bayramı idi ve biz cebhede idik.
Eşitdik ki, iki şehid atası ikinci oğlunu qebre qoyan zaman, oğlu gülümsemişdir.
Zeng edib onunla görüşmek istedik ve hadise haqqında maraqlandıq.
Atası dedi:
Beli, ikinci oğlum dörd il cebhede olmuşdur. “Fecr-8” emeliyyatında şehid olmuşdur”.
Sonra da bize şehidin şeklini gösterdi.
Onu şehid olan zamandan basdırana qeder morqda saxlamışdılar.
Morqda olan şekillerini de gösterdi.
Ele ki, qebre qoydular, gülümsemeye başladı. Sonra da qebrin daxilinde olan şeklini gösterdi ve heqiqeten de gülümseyirdi.
Soruşduq ki, onun gülümsemeyini kimler gördüler.
Atası dedi:
Orada olan hamı.
Hetta şekk etdik ki, belke sağdır.
Ancaq ne üçün güldüyünü biz de bilmirik.
Alim deyir:
Men çox fikirleşdim ve bu şekilleri alıb yanımda saxladım.
Onlara baxdım ve gördüm ki, o zaman ki, morqda idi, üzü sert ve tebessümsüz idi.
Ele ki, qebirde olan şekline baxdım, gördüm ki, gülür.
İnsan gülen zaman sadece dodaqları qaçmır, eyni zamanda bütün üz mimikasında onun gülmeyini hiss etmek olur.
Bu şehid de mehz o cür gülürdü.
Şehidin evine getdim ve vesiyyetnamesini istedim.
Soruşdum ki, başqa bir şeyi yoxdurmu?
Dediler ki, bir kitabı var idi ve onu oxuyub münacat ederdi.
Münacat defterini istedim.
Defteri getirdiler bu ayda ve gördüm ki, orada yazıb: Allahım!
Meni ele et ki, başımı mezara qoyanda gülüm.
Bu sözleri oxuyan zaman bütün bedenim titredi ve ne qeder istedimse, özümü saxlaya bilmedim.
20 yaşlı bir cavan bu yüksek meqama nece çata bilmişdi?”.
