QERİBE TERBİYE ÜSULU
Yaşli bir adam artıq teqaüde çıxmış ve bir mektebin yanında özüne yeni bir ev almışdı. Heç olmasa, bundan sonra rahat ve qayğısız yaşamaq isteyirdi. Bir neçe hefte sonra dersler başladı. Ele birinci günden dersden çıxan uşaqlar hay-küy salmağa, evinin qarşısındakı zibil qablarını dağıtmağa başladılar. Bu hay-küy sonrakı günlerde de davam etdi. Artıq qoca bu işe bir çare tapmalı idi. Ertesi gün uşaqlar yene zibil qablarını dağıtmağa başlayanda qoca onların qarşısına çıxdı ve: — Uşaqlar, sizin bu eylenceniz menim xoşuma gelir. Hetta mene öz uşaqlığımı xatırladır. Eger yolunuzu her gün buradan salsanız, size 1 dollar vererem — dedi.
Bu teklif uşaqların da xoşuna geldi. İndi her gün onlar qocanın evinin qarşısından keçir, hay-küyle zibil qablarını dağıdırdılar. Bir neçe gün sonra qoca yene uşaqların qarşısına çıxdı ve: — Uşaqlar, bilirsiniz ki, yaşamaq çetindir. Men de ki qoca adamam. Uzun sözün qısası, bundan sonra size ancaq 50 sent vere bilerem — dedi.
Bu söz uşaqların xoşuna gelmese de, razı olmaqdan başqa çare yox idi. Aradan bir neçe gün de keçdi. Qoca yene uşaqların qarşısına çıxdı ve: — Bilirsiniz, uşaqlar, bahalıqdır, çatdıra bilmirem. Belke bundan sonra size 50 sent yox, 25 sent verim — dedi.
Bu defe uşaqlar etiraz etdiler ve: — Siz ne danışırsınız? 25 sent nedir ki? İncime, baba, biz 25 sent üçün bu işi göre bilmerik — dediler.
O günden uşaqlar bir daha qocanın evinin qarşısından keçmediler.
