Bir defe, uşaq iken, Tomas Edison mektebden eve gelib anasına bir kağız verir ve deyir: "Ana, bu kağızı mene müellimim verdi ve dedi ki, orda yazılanları ancaq sen oxuyasan. Orda ne yazılıb?"
Anasının gözleri yaşarır ve mektubu ucadan öz uşağı üçün oxuyur: "Sizin uşağınız dahidir. Bu mekteb onun üçün çox kiçikdir ve ona tehsil vermek üçün kifayet qeder yaxşı müellimleri yoxdur. Lütfen, ona özünüz tehsil verin."
Onun anası ele de etdi, xestelenib vefat edene kimi.
Edisonun anasının vefatından uzun iller sonra, o, esrin en böyük ixtiraçılarından biri oldu.
Bir gün o öz anasının eşyalarını gözden keçirirdi ve o gün qoca müelliminin anasına yazdığı bükülmüş mektubu aşkar etdi. Onu açdı. Mektubda yazılan ismarıc bele idi: "Sizin oğlunuz zehni cehetden qüsurludur. Biz mektebimizi ziyaret etmeyi ona artıq icaze vere bilmerik. O, mektebimizdien xaric olunur."
Bu yazı Edisona çox tesir etdi ve o daha sonra öz gündeliyinde yazır: "Tomas A. Edison eqli cehetden qüsurlu bir uşaq idi, hansının ki anası onu esrin dahisine çevirdi".
