“Mehdi” sözünün ereb dilinden tercümesi “hidayet olunmuş, doğru yola yöneldilmiş” demekdir. Dini anlamda mehdi – dünyanın sonuna yaxın, zülm ve haqsızlığın cövlan etdiyi bir vaxtda zühur edecek, dinsiz ve azğın desteleri bir-birinin ardınca meğlubiyyete uğradıb, yer üzünde edaletli hökumet quracaq şexsiyyetin leqebidir. Mehdi inancı İslamdan evvelki bir çox dinlerde de mövcud olmuşdur. Hinduizmin müqeddes kitabı olan Vedlerde, Zerdüştün şagirdi Camasbın kitabında, Zend-Avestada dünyanın sonuna yaxın xilaskar bir qüvvenin geleceyine inam ifade edilib. Yehudi dininde dini ve dünyevi hakimiyyetin simvolu olan mesihe (meşşiyax) inam esas yerlerden birini tutur.

İslam enenesinde de mehdi inancı bütün mezhebler ve cereyanlar terefinden qebul edilmişdir. Bezen mehdinin gelişine inanmaq doktrinasını sehv olaraq yalnız şielikle bağlayırlar. Eslinde, mehdi inancı ehli-sünne mezhebine mexsus hedis ve eqide kitablarında da geniş şekilde öz eksini tapmışdır. Sünni menbelerinde dünyanın sonuna yaxın Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) neslinden, daha konkret desek, Fatime (e) soyundan Peyğemberin adını ve künyesini daşıyan bir neferin zühur ederek edalet uğrunda mübarizeye başlayacağı, Hezret İsa Peyğemberin (s) yardımı ile bu mübarizede qelebe qazanacağı qeti şekilde bildirilir. Bu mövzuda Hezret Mühemmed Peyğemberden (s) revayet edilmiş hedislerin sayının 100-den artıq olduğunu bildirirler. Mehdinin gelişi barede hedisler ehli-sünne alimlerinin yüzlerle kitabında işıqlandırılır.

Meselen:

Sünen Ebu Davud, Kitab el-mehdi, 4282-85-ci ve 4290-cı hedisler;

Sünen el-Tirmizi, Kitab el-fiten, 52-ci bab, 2230-32-ci hedisler;

Sünen Ibn Mace, Kitab el-fiten, Xüruc el-mehdi babı, 4082-88-ci hedisler;

Buxari. El-Tarix el-kebir, III, 346, 1171-ci hedis;

Hakim Nişaburi. El-Müstedrek ela-l-Sehiheyn, V, 18-20, 8733-39-cu hedisler;

Teberani. El-Möcem el-seğir, I, 27;

Ehmed ibn Henbel. Müsned, II, 74, 645-ci hedis;

Müsned el-Bezzar, II, 243, 644-cü hedis;

Müsned Ebu

[1] 2 >>